نماز، جنگ با هوا و جهاد با هوس است
نماز، جنگ با هوا و جهاد با هوس است
از آن جهت که نماز، جنگ با هوا و جهاد با هوس است، جایگاه آن را محراب گویند و در جنگ، هر چه عدد رزمنده بیشتر و منسجم و هماهنگ و هم آواتر باشند، پیروزی آسان تر است. از این رو به جماعت دستور اکید داده شد. (تسنیم، آیه اللَّه جوادی آملی، ج 4، ص 120)
ادامه مطلب
هم اکنون هنگام نخستین نماز است

امام صادق(علیه السلام) میفرماید: آنگاه که آدم از بهشت به زمین آمد هاله ای سیاه سراپای او را پوشاند. آدم از این رخداد اندوهگین شد و میگریست. جبرئیل فرود آمد و به او گفت: چرا گریه میکنی؟ آدم گفت: از این سیاهیای که بدن مرا در بر گرفته است. جبرئیل گفت: هم اکنون هنگام نخستین نماز است، برخیز نماز به جای آور، آدم نماز خواند و سیاهی تا گردنش فرو کش کرد. وقت دومین نماز که شد جبرئیل فرود آمد و گفت: وقت نماز دیگر است، برخیز نماز بخوان. آدم نماز خواند و سیاهی تا ناف او پایین آمد. جبرئیل در وقت نماز سوّم فرود آمد و او را به نماز یادآور شد، آدم نماز خواند و سیاهی تا زانوانش فرو افتاد. وقت نماز چهارم باز جبرئیل پایین آمد و آدم را به نماز یادآور شد و با خواندن چهارمین نماز روزانه آن سیاهی تا [مچ] پای او پایین آمد. سخن کوتاه، با نماز پنجم که جبرئیل در وقت آن فرود آمد و آدم را به نماز رهنمون شد، سیاهی یکسره از بدنش زدوده شد و آدم از این رهایی خدا را سپاس گفت و ستایش کرد. جبرئیل گفت: آدم، نماز با فرزندان تو نیز همان میکند که با تو کرد، هر یک از آنها که در شبانه روز پنج بار نماز بخواند از گناهان پاک میشود، همانگونه که تو از سیاهیای که گرفتار آن بودی رها گشتی.([1]
[1]. وسائل الشیعه، کتاب الصلاة، أبواب أعداد الفرائض، ب 2، ح 9.
ادامه مطلب
چهار نوع نماز در قرآن داریم
چهار نوع نماز در قرآن داریم:
1- نماز شکر؛ خداونددر سوره بقره میفرماید: «یا أَیُّهَا النَّاسُ اعْبُدُوا رَبَّکُمُ الَّذی خَلَقَکُمْ وَالَّذینَ مِنْ قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ»[1]، ای مردم! پروردگار خود را پرستش کنید آن کس که شما و کسانی را که پیش از شما بودند آفرید تا پرهیزکار شوید.
خداونددر آخر قرآن در سوره قریش میفرماید: «فَلْیَعْبُدُوا رَبَّ هذَا الْبَیْتِ»، چرا عبادت خداوند کنم، «الَّذِی أَطْعَمَهُمْ مِنْ جُوعٍ وَآمَنَهُمْ مِنْ خَوْفٍ»[2]،پس (به شکرانه این نعمت بزرگ) باید پروردگار این خانه را عبادت کنند، همانکس که آنها را از گرسنگی نجات داد و از ترس و نا امنی ایمن ساخت.
2- نماز رشد؛ این نماز کلاسش از نماز شکر بالاتر است: قرآن کریم میفرماید: «وَأَقِمِ الصَّلاةَ إِنَّ الصَّلاةَ تَنْهی عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْکَرِ»[3]، و نماز را برپا دار که نماز (انسان را) از زشتیها و گناه باز میدارد، این نوع نماز کارخانه انسان را میسازد.
3- نماز دیگر، نماز انس است؛ خداوند به حضرت موسی(ع): «وَأَقِمِ الصَّلاةَ لِذِکْرِی»[4]، و نماز را برای یاد من بپادار، چون نماز یاد من خداست، پس با یاد خدا انس میگیرد، ذکر و یاد خدا چه فایدهای دارد، «أَلا بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ»[5]، آگاه باشید، تنها با یاد خدا دلها آرامش مییابد.
وفایده اطمینان و آرامش چیست؟ قرآن کریم میفرماید: «یا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ارْجِعی إِلی رَبِّکِ راضِیَةً مَرْضِیَّةً»[6]، تو ای روح آرامیافته، به سوی پروردگارت بازگرد، در حالیکه هم تو از او خشنودی و هم او از تو خشنود است.
4- نماز تقرب که در سوره علق آیه که سجده واجب دارد، ذکر شده: «...وَ اسْجُدْ وَ اقْتَرِبْ»[7]، خداوند به پیامبر می فرماید اگر میخواهی به من نزدیک شوی، راهش سجده کردن است.
[1] بقره/ 21
[2] قریش/ 3 و 4
[3] عنکبوت/ 45
[4] طه/ 14
[5] رعد/ 28
[6] فجر/ 27 و 28
[7] علق/ 19
ادامه مطلب
فلسفه اذان و اقامه چیست؟
فلسفه اذان و اقامه چیست؟
پاسخ اول: «اذان، اعلام قوای مادی و ملکوتی در انسان برای حضور در پیشگاه خداوند و اقامه حاضر نمودن آن قوا در محضر حضرت دوست است. با تکبیرات اولیه، اعلام می کند که موجودات عاجزند از ثناگویی خداوند و با نفی هر الهی غیر از او، استحقاق داشتن ثنا را از غیر او نفی می کند و با شهادت به رسالت پیامبر ـ صلی الله علیه وآله وسلم ـ به مقام شامخ آن حضرت توسل می جوید. سپس اعلان مهیا شدن برای نماز می کند: «حیّ علی الصلاة»، سپس سرّ نماز را اجمالاً اعلان می کند: «حیّ علی الفلاح؛ حیّ علی خیر العمل» و آن گاه که فطرت را بیدار و قوا را مهیا کرد، تکبیر و تهلیل را تکرار می کند تا اعتراف به عجز، در قلب مستقر شود. آن گاه با اقامه، حقایق سابقه را تصدیق و تعمیق می کند و فطرت را باز متنبه می سازد و آن گاه که بنده به این جا رسید اعلان حضور می کند که «قد قامت الصلاة».(1)
پاسخ دوم: اذان، ندا کردن مردم و فرا خواندن آنها به سوی خداست و متذکر کردن آنها به حضرت حق است.(2)
1- سر الصلاة، امام خمینی(ره)، ص 67؛ آداب نماز، حضرت امام (ره)، ص 122.
2- اسرار الحکم، ص 510.
ادامه مطلب