خاطره خاطره‌ی دوم که راجع به حق الناس است. ایشان می‌فرمود: امام آمد نماز بخواند پشت در کفش بود. امام نگاه به کفش‌ها کرد برگشت. گفتیم: آقا مردم در سالن نشسته‌اند. منتظرنماز جماعت هستند. بفرمایید نماز بخوانید. فرمود: من اگر بیایم و نماز بخوانم باید پایم را بگذارم روی کفش مردم. آخر چرا من باید پایم را بگذارم روی کفش مردم؟ گفتیم: آقا راضی‌اند. گفتند: راضی باشند. من پا روی کفش مردم نمی‌گذارم. برگشت! گفتیم آقا چه می‌کنید؟ گفتند بگو نماز فرادی بخوانند. گفتیم آقا ما کفش‌ها را کنار می‌زنیم. فرمودکفش‌ها را کنار بزنی، این لنگه کفش‌ها قاطی می‌شود وقتی برگردند عمر مردم تلف می‌شود. باید دنبال لنگه‌ی کفششان بگردند. چرا به مردم ظلم کنم؟  ببینید این دین ما این است وقتی دین معنایش این است این که ما فکر می‌کنیم حالا که صدایمان خوب است حق داریم سحر خوانی کنیم؟ حق داریم قرآن بخوانیم؟ حق داریم... نه شما حق ندارید، عزاداری کنید به نحوی که مردم آزاری بشود مردم آزاری به هیچ دلیلی نماز جمعه را می‌گوید شب جمعه پیاز نخور. فردا در نماز جمعه ممکن است بوی پیاز بدهی خیلی وقت‌ها که می‌رویم به نماز جمعه سجاده می‌بریم بعد از نماز جمعه سجاده را برمی‌داریم همین طور هرکسی سجاده اش را بر می‌دارد کمک می‌کند هی تکان می‌دهیم یک گردوخاکی بلند می‌شود که اینطور نباید باشد تکان داد ن سجاده سجاده را تا کن ببر خانه تکان بده حتی مسافرت شما می‌روید مشهد می‌روی هر مسافرت زیارتی یا غیر زیارتی نگو حالا ما مسافریم اگر مسافر در نماز جمعه شرکت کند ثوابش بیش از افراد همان شهر است.

(حجةالإسلام و المسلمین قرائتی «مدّظلّه»)