تسلیم شدن در برابر نماز

 بچّه ها داشتند منطقه را پاکسازی می کردند. صبح عملیّات (قدس پنج) بود. نماز نخوانده بودم. رفتم و وضو گرفتم. ایستادم به نماز، کنار پاسگاه الیچ. هنوز رکعت اوّل را تمام نکرده بودم که دو نفر عراقی از توی آب بیرون آمدند. نتوانستم باقی نماز را بخوانم. حفظ جان واجب بود. با اسلحه به طرفشان رفتم.لباسهایشان خیس بود. می لرزیدند. اسلحه نداشتند. رفتم برایشان لباس آوردم.به عربی پرسیدم: «شما زیر آب چکار می کردید؟» گفتند: «دیشب وقت عملیّات، قایقهای ما را عقب بردند تا نتوانیم فرار کنیم. از ترس رفتیم توی نیزارها. وقتی دیدیم داری نگاهمان می کنی، از ترس خود را تسلیم کردیم.» امّا من اصلابه نیزار نگاه نکردم، فقط نماز می خواندم.