جهان را آفریدگاری است دانا و توانا، و موجودات را به گونه‏ای زیبا آفریده و همه را از نعمتهای مورد نیاز آن برخوردار کرده است.
در بین همه موجودات، انسان را از نعمت عقل بهره‏مندش ساخت، و به او قوه انتخاب و اختیار عطا کرد تا بتواند به کمک آن، راه نیک و بد را تشخیص دهد، از زشتیها دوری کند و به خوبی‏ها عمل کند و سعادت زندگی دنیا و پس از مرگ خود را تأمین کند.
آیا تاکنون با خود اندیشیده‏ایم که چگونه می‏توانیم شکر این همه نعمت را بجا آوریم، و آیا هیچگاه به این فکر بوده‏ایم که چگونهمی‏توانیم، آفریدگار بزرگ را سپاس گوییم، وظیفه انسانی خود را به انجام رسانیم، و فرمانش را اطاعت کنیم؟
نماز، شکر نعمت‏های بیکران الهی و توجه به قدرت بی‏پایان اوست.
نماز دستور خداوند بزرگ برای انسانهای پاک و وارسته است.
نماز، نزدیکترین شیوه ارتباط با خالق یکتا و جلوه‏ای است از بندگی انسان در پیشگاه او.
نماز، عالی‏ترین ذکر خدا، موجب آرامش و اطمینان قلبها، مایه صفای باطن و روشنی روح و روان است.
نماز، همچون نهر آبی است که نمازگزار، روزی پنج مرتبه خود را در آن شستشو می‏دهد.
نماز، بسیج همگانی انسانهای وارسته، در هر صبح و شام و در هر جماعت و جمعه است.
نماز مقبول، انسان و جامعه را از کارهای زشت و ناپسند باز می‏دارد.
نماز، در بین واجبات، اهمیت بسیار دارد و نمازگزار نزد خداوند، دارای مقامی است بس والا و ارزشمند.
نماز، مهر تأیید اعمال انسان است و در حدیث می‏خوانیم که اگر نماز، قبول درگاه خداوند عالم بشود عبادتهای دیگر نیز قبول می‏شود و اگر نماز پذیرفته نشود، اعمال دیگر نیز قبول نخواهد شد.
نماز، پرچم دین است که همیشه باید برافراشته بماند و تا نماز در جامعه پا برجاست، دین اسلام زنده است. همچنان که توهین به پرچم یک کشور روانیست، هرگونه بی‏احترامی به نماز و سست شمردن آن ناپسند است.

نام کتاب :آموزش نماز

نویسنده:محمد حسین فلاح‏زاده‏