در فضیلت کامل به جا آوردن ارکان‏ نماز

   در فضیلت کامل به جا آوردن ارکان‏ نماز

18225033798661113167.jpeg

 در الفقیه آمده که پیامبر خدا (صلّى الله علیه وآله وسلّم) فرموده است: «نماز ترازوست هر کس تمام دهد تمام گیرد.» مقصود این است که رکوعش مانند سجودش باشد و به یک اندازه در آنها درنگ کند، کسى که نماز را به همین گونه کامل ادا کند به همین گونه اجر خود را کامل دریافت خواهد کرد.     امام صادق (علیه السلام) فرموده است: «هر گاه بنده نماز را در وقت خود به جا آورد، و در انجام این امر دقت داشته باشد، نمازش سپید و پاکیزه به آسمان بالا مى‏رود، و به او مى‏گوید: مرا نگه داشتى، خدا تو را نگه دارد، و اگر نماز را در وقت خود به جا نیاورد، و در انجام آن دقت نداشته باشد، نمازش سیاه و تاریک از آسمان برمى‏گردد، و مى‏گوید: مرا ضایع کردى خداوند تو را ضایع کند».     مى‏ گویم: در خبر حسن از امام باقر (علیه السلام) روایت شده که فرموده است:     «هنگامى که پیامبر خدا (صلّى الله علیه وآله ) در مسجد نشسته بود ناگهان مردى وارد شد و به نماز ایستاد، لیکن رکوع و سجود را کامل به جا نیاورد، پیامبر (صلّى الله علیه وآله ) فرمود:     مانند کلاغ منقار بر زمین زد، اگر این مرد بمیرد و نمازش به همین گونه باشد بر غیر دین من مرده است.» این حدیث را کافى و تهذیب هر دو روایت کرده ‏اند.  از پیامبر (صلّى الله علیه وآله) روایت شده که فرموده است: «دو نفر از امّتم به نماز بر مى‏ خیزند، و رکوع و سجود را مانند هم به جا مى ‏آورند، امّا تفاوت میان نماز آنها از زمین تا آسمان است.» و این سخن اشاره به مرتبه خشوع آنهاست.  در خبر صحیح از امام صادق (علیه السلام) روایت شده است که فرمود: «به خدا سوگند ممکن است پنجاه سال بر انسان بگذرد و خداوند یک نماز از او نپذیرد، و چه چیزى سخت‏تر از این است. سوگند به خدا که شما از همسایگان و یاران خویش کسى را مى ‏شناسید که اگر براى یکى از شما نماز بگزارد به سبب سبک شمردنش آن را نمى ‏پذیرید، و خداوند جز خوب را قبول نمى ‏کند، و چگونه ممکن است چیزى را که خفیف شمرده شده است بپذیرد».     و نیز در حدیث صحیح نقل شده که فرموده است: «هر گاه بنده براى نماز به پاخیزد و نمازش را سبک ادا کند، خداوند به فرشتگان مى ‏فرماید: آیا به بنده من نمى‏نگرید که گویا برآوردن حاجتهایش را به دست دیگرى غیر از من مى ‏بیند، آیا نمى ‏داند که برآوردن حوایج او به دست من است.» این دو حدیث در تهذیب روایت شده است.

مولف : مولى محسن فیض کاشانى‏ (قدس سره)


ادامه مطلب


[ پنج شنبه 29 بهمن 1394  ] [ 5:55 AM ] [ فروزان ]
[ نظرات(0) ]

فضیلت نماز واجب

 فضیلت نماز واجب

36326061780887852671.jpg

  خداوند متعال فرموده است: إِنَّ الصَّلاةَ کانَتْ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ کِتاباً مَوْقُوتاً.  در الفقیه آمده که پیامبر (صلّى الله علیه وآله وسلّم) فرموده است: «هیچ نمازى نیست مگر این که چون وقت آن فرا مى‏رسد فرشته‏اى در پیش روى مردمان ندا مى‏کند: اى مردم! برخیزید به سوى آتشى که بر پشت خود افروخته ‏اید، تا آن را با نمازتان خاموش کنید».  پیامبر خدا (صلّى الله علیه وآله) وارد مسجد شد و گروهى از اصحاب آن حضرت در آن حضور داشتند، فرمود: «آیا مى‏دانید پروردگارتان چه فرموده است:     عرض کردند: خدا و پیامبرش داناتر است، فرمود: «پروردگارتان مى‏گوید: هر کس این نمازهاى پنجگانه واجب را در وقت خود به جا آورد و بر اداى آنها مراقبت کند، روز بازپسین مرا دیدار خواهد کرد در حالى که او را نزد من عهدى است که به سبب آن او را وارد بهشت مى‏سازم. و کسى که نمازهاى پنجگانه را در اوقات خود به جا نیاورده، و بر اداى آنها مراقبت نکرده امر او با من است اگر خواستم او را عذاب مى‏کنم و اگر خواستم مى‏آمرزم».     امام صادق (علیه السلام) فرموده است: «نخستین چیزى که بنده بدان مورد محاسبه قرار مى‏گیرد نماز است اگر نمازش قبول شود اعمال دیگرش نیز پذیرفته مى‏ شود، و اگر ردّ شود اعمال دیگرش نیز ردّ خواهد شد».     و نیز فرموده است: «نماز واجب بهتر از بیست حجّ است، و هر حجّ بهتر از اتاقى پر از طلاست که آن را تا آخر صدقه دهند».     معاویة بن وهب از پیامبر (صلّى الله علیه وآله وسلّم) پرسید: کدام عمل است که بندگان را بیشتر به خداوند نزدیک مى‏کند، و محبوبترین اعمال آنها نزد اوست فرمود: «بعد از شناخت خداوند چیزى را برتر از همین نماز نمى ‏دانم، آیا نمى ‏بینى بنده شایسته خداوند عیسى بن مریم (علیهما السلام) گفته است: وَ أَوْصانِی بِالصَّلاةِ.     امام ابو الحسن الرّضا (علیه السلام) فرموده است: «نماز مایه تقرّب هر پرهیزگار است».     پیامبر خدا (صلّى الله علیه وآله وسلّم) فرموده است: «نماز مانند عمود خیمه است، اگر عمود ثابت و استوار باشد ریسمانها و میخها و چادر خیمه نیز ثابت و برقرار خواهند بود، و اگر عمود شکسته شود ریسمانها و میخها و چادر سودى ندارند».     و نیز فرموده است: «نماز در میان شما مانند نهرى است که بر در خانه یکى از شما جریان داشته باشد، و او شبانه ‏روزى پنج بار خود را در آن بشوید، با پنج بار شستشو چرکى بر او به جاى نمى‏ماند، با گزاردن نمازهاى پنجگانه نیز گناهى بر او باقى نیست».     امام صادق (علیه السلام) فرموده است: «اگر خداوند از کسى یک نماز بپذیرد او را عذاب نمى‏ کند، و اگر از کسى یک کار نیک را پذیرفت دیگر او را مورد عذاب قرار نمى‏ دهد».     و نیز فرموده است: «پیامبر خدا (صلّى الله علیه وآله وسلّم) مى ‏فرمود: کسى که در انتظار فرا رسیدن وقت نماز واجب به سر برد، و آن را در آغاز وقت آن به جا آورد، و رکوع و سجود و خشوع آن را کامل گرداند، سپس خداوند را به عظمت یاد و او را حمد و ستایش کند تا وقت نماز دیگر فرا رسد، و میان این دو سخن بیهوده ‏اى نگوید خداوند پاداش حجّ و عمره کننده را براى او مى‏نویسد، و او از اهل علیّین خواهد بود».     مى‏ گویم: در خبر صحیح از امام باقر (علیه السلام) نقل شده است که: پیامبر خدا (صلّى الله علیه وآله) فرموده است: میان مسلمان تا کافر شدن او جز این فاصله ‏اى نیست که نماز واجب را بعمد ترک کند، و یا آن را سبک شمرد و به جا نیاورد».     در روایت دیگرى است: کسى که نمازى را بعمد ترک کند کافر شده است».    غزّالى مى‏ گوید: یعنى به جایى رسیده که نزدیک است از دایره ایمان بیرون رود و پیوند آن گسسته و ستون آن ساقط گردد، چنان که به کسى که نزدیک‏ شهر رسیده مى ‏گویند وارد آن شده است
نویسنده: مولى محسن فیض کاشانى‏ (قدس سره)
  منبع: راه روشن، جلد اول(ترجمه المحجة البیضاء فى تهذیب الاحیاء)


ادامه مطلب


[ پنج شنبه 29 بهمن 1394  ] [ 5:54 AM ] [ فروزان ]
[ نظرات(0) ]

ثواب وضوى کامل، نماز خوب و...

ثواب وضوى کامل، نماز خوب و...

59325001308994597995.jpg

امام کاظم از پدرش امام صادق علیهالسلام روایت مى نماید که رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمودند: کسى که وضوى کامل بگیرد، به خوبى نماز بخواند، زکات مالش را بپردازد، خشم خود را باز دارد، زبانش را حبس کند، از گناهش آمرزش بخواهد و خیر خواه اهل بیت پیامبرش باشد، همه حقایق ایمان را به دست آورده و درهاى بهشت براى او باز است
نام کتاب : ثواب الاعمال و عقاب الاعمال
مؤلف : مرحوم شیخ صدوق (ره )


ادامه مطلب


[ پنج شنبه 29 بهمن 1394  ] [ 5:54 AM ] [ فروزان ]
[ نظرات(0) ]

شب زنده داریهای عباد در نهج البلاغه

شب زنده داریهای عباد در نهج البلاغه
98613016966910518640.jpeg

 شبها پاهاى خود را براى عبادت جفت مى کنند , آیات قرآن را با آرامى وشمرده شمرده تلاوتمى نمایند , با زمزمه آن آیات و دقت در معنى آنها غمی عارفانه در دل خود ایجاد مى کنند و دواى دردهاى خویش را بدین وسیله ظاهرمى سازند , هر چه از زبان قرآن مى شنوند مثل اینست که به چشم مى بینند , هرگاه به آیه اى از آیات رحمت مى رسند بدان طمع مى بندند و قلبشان از شوقلبریز مى گردد , چنین مى نماید که نصب العین آنها است , و چون به آیه اىاز آیات قهر و غضب مى - رسند بدان گوش فرا مى دهند و مانند اینست که آهنگ بالا و پایین رفتن شعله هاى جهنم به گوششان مى رسد , کمرها را به عبادت خم کرده پیشانیها وکف دستهاو زانوها و سر انگشت پاها به خاک مى سایند و از خداوند آزادىخویش را مى طلبند , همین ها که چنین شب زنده دارى مى کنند و تا این حدروح شان به دنیاىدیگر پیوسته است , روزها مردانى هستند اجتماعى , بردبار, دانا , نیک و پارسا1

[1] خطبه 191 .


ادامه مطلب


[ پنج شنبه 29 بهمن 1394  ] [ 5:53 AM ] [ فروزان ]
[ نظرات(0) ]