شيريني مناجات، گناه را تلخ مي‌کند

انسان گنه‌کار به گناهان عادت كرده و شريني گناه را چشيده است و به‌آساني نمي‌تواند تصميم بگيرد كه همه گناهان را ترك كند. البته هر قدر درباره سرمايه‌اي که از دست داده تفکرکند و حالت بيچارگي خود را بيشتر مجسم كند پشيماني او بيشتر مي‌شود و تصميم‌ او براي تغيير مسير زندگي راسخ‌تر مي‌شود. امام باقر عليه‌السلام مي‌فرمايند: براي اين‌که بتواني اين تصميم را عملي کني و موفق به تغيير مسير خود شوي، از دعا و مناجات در تاريکي استفاده کن! يعني وقتي انسان تصميم گرفت که ديگر گناه نکند براي اين‌که دوباره شيطان او را فريب ندهد بايد از خدا کمک بخواهد و دست گدايي و تضرع را پيش خدا دراز کند.
اين‌که انسان بخواهد مسير زندگي‌ خود را عوض کند و همه گناهان را ترک کند و از دل‌بستگي‌ها دل بکَند و فقط به طرف خدا برود کار آساني نيست و نياز به کمک دارد. بايد لذتي بچشد که باعث شود از لذت گناه صرف‌نظر کند. در مناجات شعبانيه که از افضل مناجات‌هايي است که از اهل‌بيت عليهم‌السلام نقل شده آمده است: «الهي لم يكن لي حول فانتقل به عن معصيتك الا في وقت ايقظتني لمحبتك؛ خدايا من توانايي دست برداشتن از گناه را نداشتم مگر در آن وقتي که تو محبت خود را به من چشاندي و با محبت خود آشنا کردي.» حقيقت اين است که انسان تا لذت برترو بالاتري به‌دست نياورد دست از لذت پايين‌تر برنمي‌دارد. لذت بالاتر که سبب مي‌شود انسان از لذت پايين‌تر دست بردارد، گاه فوري و نقدي به انسان مي‌رسد، و گاه لذتي است مربوط به آينده که بايد درباره آن بيانديشد. اما معمولا قسم دوم خيلي کارآيي ندارد و انسان به لذت نقد مايل‌تر است. لذا اگر خدا قبل از قيامت نقداً به انسان نوعي شيريني بچشاند که همه مزه‌هاي ديگر در مقابل آن رنگ ببازد و نوعي زيبايي‌ را به او نشان داد که همه زيبايي‌ها در مقابل آن ناچيز باشد، در اين صورت انسان به‌راحتي مي‌تواند از گناه صرف‌نظر کند. لذا امام باقر عليه‌السلام مي‌فرمايد: «براي اين‌که به خوبي از راه غلط برگردي و راه صحيح را انتخاب کني و آن را ادامه دهي، از دعا و مناجات در تاريکي‌ها کمک بگير.» اگر خدا توفيق انس با خودش را به انسان عنايت کند و انسان مزه مناجات با خدا را بچشد، به‌راحتي گناه را ترک مي‌کند و گناه براي او کششي نخواهد داشت. مرحوم آيت‌الله بهجت فرموده بودند: «اگر سلاطين عالم مي‌دانستند چه لذتي در نماز هست، دست از لذت‌هاي سلطنت مي‌کشيدند و به سراغ نماز مي‌آمدند.» از مرحوم آقاي قاضي رضوان‌الله‌عليه هم نقل شده که فرمودند: «اگر در بهشت نماز نباشد من بهشت را براي چه بخواهم؟» ما نيز بايد سعي کنيم موانع لذت انس و مناجات با خدا را از خودمان دور کنيم.

گزيده‌اي از سخنان حضرت آيت ‌الله مصباح ‌يزدي ( دامت ‌بركاته )