ادعیة السِّر برای قبولی نمازها و مستحبات :

 ای محمد هر که از امتت دوست دارد واجبات ( از نماز ها ) و مستحبات او قبول من گردد بعد از هر نمازواجب و مستحب بگوید :

 یَاشَارِعاً لِمَلَائِکَتِهِ الدِّینَ الْقَیِّمَ‏ دِیناً رَاضِیاً بِهِ مِنْهُمْ لِنَفْسِهِ وَ یَا خَالِقاً مَنْ سِوَى الْمَلَائِکَةِ مِنْ خَلْقِهِ لِلِابْتِلَاءِ

بِدِینِهِ وَ یَا مُسْتَخِصّاً مِنْ‏ خَلْقِهِ‏ لِدِینِهِ‏ رُسُلًا إِلَى‏ مَنْ‏ دُونَهُمْ‏ وَ یَا مُجَازِیَ أَهْلِ الدِّینِ بِمَا عَمِلُوا فِی الدِّینِ

اجْعَلْنِیبِحَقِّ اسْمِکَ الَّذِی کُلُّ شَیْ‏ءٍ مِنَ الْخَیْرَاتِ مَنْسُوبٌ إِلَیْهِ مِنْ أَهْلِ دِینِکَ الْمُؤْثِرِ بِهِ بِإِلْزَامِکَهُمْ حَقَّهُ‏وَ

تَفْرِیغِکَ قُلُوبَهُمْ لِلرَّغْبَةِ فِی أَدَاءِ حَقِّکَ فِیهِ إِلَیْکَ لَا تَجْعَلْ بِحَقِّ اسْمِکَ الَّذِی فِیهِ تَفْصِیلُ الْأُمُورِ کُلِّهَا شَیْئاً

سِوَى دِینِکَ عِنْدِی أَبْیَنَ فَضْلًا وَ لَا إِلَیَّ أَشَدَّ تَحَبُّباً وَ لَا بِی لَاصِقاً وَ لَا أَنَا إِلَیْهِ مُنْقَطِعاً وَ اغْلِبْ بَالِی وَ هَوَایَ وَ

سَرِیرَتِی وَ عَلَانِیَتِی وَ اسْفَعْ بِنَاصِیَتِی إِلَى کُلِّ مَا تَرَاهُ لَکَ مِنِّی رِضًى مِنْ طَاعَتِکَ فِی الدِّین‏

 هر گاه چنین گفت مستحبات و واجبات او را قبول کنم و او را از عُجب ( بواسطه خواندن نمازها ) محفوظ گردانم و دوستی و علاقه به طاعتم و یادم را برای او قرار دهم ( یعنی کاری کنم که پیوسته یاد و ذکر من و طاعتم را دوست داشته باشم )

 منبع : بحارالانوار ج ۹۵ ص ۳۰۶- ۳۲۴