اگر خداوند بي نياز است ، چرا او را عبادت مي‌كنيم ؟

قرآن مي‌فرمايد : اي مردم! شما همگي نيازمند به خداييد. تنها خداوند است كه بي نياز و شايسته هر گونه حمد و ستايش است"(1)
بنابر اين خداوند بي نياز مطلق است و مخلوقات همه محتاج اويند. اوست كه همه نيازهاي مخلوقاتش را بر طرف مي‌كند. ما انسان‌ها كه يكي از مخلوقات خداييم ، سراسر وجودمان را نياز و احتياج فرا گرفته است، مانند نياز به آب و غذا و هوا و . . . كه با نبود يكي از اين ها قادر به ادامه حيات نيستيم . ما چند دقيقه يا چند ثانيه نمي‌توانيم بدون هوا زنده بمانيم. همة اين نيازمنديها به وسيله آب و هوا و غذا و . . . بر طرف مي‌شود. و اين خداي حكيم ومهربان است كه هنگام تولد بچه، خون را تبديل به شير مي‌كند و نوزاد آن را از پستان مادر تغذيه مي‌نمايد.
يكي از نيازهاي ما نيازهاي روحي است مثل احتياج به محبت . از اين رو بچه‌هايي كه در خانواده خود احساس كمبود محبت نسبت به خودشان كنند، دچار اختلالات روحي و رواني مي‌گردند. يكي از نيازهاي واقعي و اساسي روح بشر مسئله عبادت و پرستش است، چون خداوند انسان را براي تكامل آفريده است و تكامل او جز از راه عبادت و بندگي به دست نمي آيد.
بنابر اين خداوند نياز به عبادت ما ندارد، بلكه ما محتاج به عبادت او هستيم كه با بندگي او به نعمت هاي جاودان دست يابيم. خدا در قرآن مي‌فرمايد : كسي كه عمل صالحي به جا آورد ، به سود خود به جا آورده است، و كسي كه كار بدي انجام دهد ، به زيان خود او است. سپس همه شما به سوي پروردگارتان باز مي‌گرديد".(2)
نتيجه عبادت و اعمال صالح همه اش به سود انسان است ، نه سود خدا . انسان در پرتو اعمال صالح تكامل مي‌يابد و به آسمان قرب خدا پرواز مي‌كند وبه خوشبختي هميشگي مي‌رسد. و بر اثر جرم و گناه سقوط مي‌كند و بر بدبختي ابدي گرفتار مي‌شود .
منبع:
1. فاطر (35) آيه 15.
2. جاثيه (45) آيه 15.