نماز گنجینة معرفت است

نماز گنجینة معرفت است، نمازگزار در سایه نمازش، اندیشه اش اوج می گیرد والا می شود به خدا نزدیکتر و در کسب معرفت تواناتر می شود. هر اندازه در شناخت خدا پیش تر رود، بهتر می تواند حق نماز را به جای آورد.نماز از آن جهت موجب اوج گیری و والایی اندیشه می شود که بسان ابزار حمایت کننده ای ذهن را از محسوسات جدا می کند و آن را به تمرکز می رساند و فعال می کند به تعبیر دیگر ذهن را که مرکز فکر است، از محدودیتی که مادیات و محسوسات بر آنتحمیل می کنند آزاد می سازد و قدرت پرواز می بخشد. این که رسول خدا (ص) فرموده اند: «اَلْصَّلوهُ مِعراُج الموُمِن» به این معنی است که نماز حقیقینردبان تکامل ایمان مومن و تقربش به خداست. نماز مومن را به سطح بالایی ازمعرفت و کمال می رساند و به خدا نزدیک می سازد. هر رکعت نماز حقیقی، پله ای است که نماز گزار را گامی به سوی معبود نزدیک می کند.به حکم عقل و تصدیقبرخی از روایت ها بالاترین حالت قرب انسان به خدای سبحان حالت سجود و به خاک افتادن برای اوست و این کاری است که در نماز به طور مکرر اجرا می شود امام علی (ع) فرمودند. «اَقْرَبُ مایَکُونُ العَبْدُ مِنَ اللهِ اِذَاِ سَجَدْ» نزدیکترین حالت بنده به معبودش موقعی است که برایش به خاک می افتد.انسان تکامل یافته، در طی طریق کمال نسبت به مسائل روبنایی و پیش پا افتاده که همچون حبابی بر سطح دریاست، بی اعتنا می شود و به مسیر خود در سیر الی الله ادامه می دهد و این همان تقوی است.
منبع:
نمازشناسی-جلد دوم-حسن راشدی -انتشارات ستاداقامه نماز-تهران-جلددوم-1380-صفحات185و199