نماز در زمان حضرت شعیب (ع)

خداوند حضرت شعیب را به سوی مدین،شهری که در شرق خلیج عقبه و شمال حجاز و جنوب شامات است در میان مردم آن منطقه به پیامبری برانگیخت.

آنحضرت اغلب اوقات مشغول نماز وعبادت بود و دربیشترسخنرانی هایش قوم خود را نصیحت می کرد و می گفت:ای قوم!خدارا پرستش کنید،گرانفروشی نکنید،پیمانه ها را با عدالت پر کنید،متاع دیگران را بی ارزش جلوه ندهید،از فساد بر روی زمین بپرهیزید، آنچه خداوند ازمال های حلال به شما عنایت کرده استفاده کنیدو بت را به جای خدا نپرستید و خود را از عذاب روز قیامت دور دارید!

آنان در جواب او می گفتند:ای شعیب!آیا ایننمازت به تو اجازه می دهد که ما آنچه را تا به حال پدران و نیاکمان می پرستیدند ترک کنیم؟!

دراینجا،بتپرستان و مشرکان تکیه روی نماز حضرت شعیب می کردند!علتش این بود که آن حضرت بسیارنمازمی خواند و به مردم خود می گفت: نماز،انسان را از کارهای زشتباز می دارد.ولی آن قوم نادان و از خدا بی خبر رابطه میان نماز و ترک گناهو اعمال قبیح و زشت را درک نمی کردند.

کتاب:سجاده عشق

نگارش:نعمت الله حاجی آبادی