علّت استحباب خواندن نماز در مسجد

علامه طهرانی  علّت استحباب خواندن نماز در مسجد و یا وجوب نماز در مسجد، مانند صلاة جمعه و صلاة عیدین با امام یا منصوب از ناحیه امام، را نهاز جهت اختصاص نماز و مکان خدا به مسجد (کما آنکه علّت توجّه به کعبه و بیت الله الحرام نه از جهت اختصاص خدا به آن موضع است) بلکه از جهات دیگرى می داند که با تدبّر و تأمّل معلوم می ‏گردد و خاطر نشان می کند: کعبه را چون مرد موحّد و خداشناس حضرت ابراهیم بنا نموده، اوّلین کسى که علَم توحیدرا در جهان برافراشت و بت ها را شکست و بر زمین ریخت، و اوّلین کسى که حاضر براى قربانى فرزندش در راه خدا شد و او را به قربانگاه برد، و اوّلین کسى که بر مظاهر عالم پشت زد و خورشید و ماه و ستاره را معبود نشمرد، بلکه دل به ظاهر نداد و خدا را از ماوراء حجب با چشم دل دیدار کرد و فریاد لا أُحِبُّ الْآفِلین را به گوش جهانیان رسانید.

بنابراین در آیه عنوانکلام، خداوند امر مى‏کند که مؤمنین دل هاى خود را به هر جا که محلّ سجده واطاعت خدا و محلّ خضوع و خشوع و فناى در ذات اوست بسپارند، و وجهه‏هاى ظاهرى خود را نیز به مساجدى که بر نام خدا بنا شده و محلّ سجده و اطاعت اوست بر خاک بگذارند و او را با اخلاص واقعى بخوانند.