آیا می شود نماز واجب را شکست
آیا می شود نماز واجب را شکست
اگر حفظ جان خود انسان یا کسی که حفظ جان او واجب هست، یا حفظ مالی که نگهداری آن واجب باشد می شود نماز را شکست در غیر اینصورت حرام است.
حضرات آیات امام،صافی و بهجت:
شکستن نماز واجب از روی اختیار حرام است، ولی برای حفظ مال و جلوگیری از ضررمالی یا بدنی مانعی ندارد.("آیت الله بهجت" و همچنین شکستن نماز مستحبی از روی اختیار مانعی ندارد).[1]1
حضرت آیت الله سیستانی:
شکستن نماز واجب از روی اختیار بنابر احتیاط واجب جایز نیست ولی برای حفظ مال و جلوگیری از ضرر مالی یا بدنی مانعی ندارد. بلکه برای هر غرض دینی یا دنیوی که مورد اهتمام نمازگزار است مانعی ندارد.[2]
حضرت آیت الله مکارم شیرازی:
شکستن نماز واجب عمدا،بنابر احتیاط واجب جایز نیست ولی برای جلوگیری کردن از ضرر قابل توجه مالی یا بدنی مانعی ندارد.[3]
حضرت آیت الله خامنه ای:
س: آیا شکستن نماز «به طور عمد» کفاره دارد؟
ج: شکستن نماز واجب از روی اختیار حرام است ولی برای حفظ مال و جلوگیری از ضرر مالی یا بدنی مانعی ندارد ، و کفاره هم ندارد.[4]
نکته: در جایى كه مجتهد صریحاً فتوا ندارد، بلكه مى گوید احتیاط آن است كه فلان گونه عمل شود، این احتیاط را«احتیاط واجب» مى گویند و مقلّد یا باید به آن عمل كند و یا به مجتهد دیگر مراجعه نماید و امّا اگر فتواى صریحى داده، مثلاً گفته است اقامه براى نماز مستحبّ است، سپس گفته احتیاط آن است كه ترك نشود، این را «احتیاط مستحبّ» مى گویند و مقلّد مى تواند به آن عمل كند یا نكند.[5]
پی نوشت:
1. رساله حضرت امام،مساله1159،آیت الله صافی،مساله1168 و آیت الله بهجت مساله 240.
2. رساله حضرت آیت الله سیستانی، مساله 1168.
3. رساله حضرت آیت الله مکارم، مساله1041.
4. سایت دفتر حضرت آیت الله خامنه ای.
5. بر گرفته از رساله حضرت آیت الله مکارم شیرازی.
ادامه مطلب
نماز، همه اش ، نماز | آیت الله العظمی اراکی
نماز، همه اش ، نماز | آیت الله العظمی اراکی
((اِنَّ الصَّلاةَ عَمُودُ الدّین اِنْ قُبِلَتْ، قُبِلَ ماسِواها وَ اِنْ رُدَّتْ، رُدَّ ما سِواها. وَ هِىَ تَنهى عَنِ الْفَحْشاءِ وَالْمُنْکَرِ)).
براى هر عضوى از اعضاى بدن وظیفه اى است ، در ابتدا که قیام و قعود و رکوع و سجود باشد که چهار تا بیشتر نیست . براى هر یک وظیفه است ، از فرق سر تا نوک پا، براى چشم ، براى گوش ، کف ، دستها، سر زانو، حتى نوک انگشتها، هم وظیفه و حکمى است . این چنین وظایف و احکامى در هیچ دین و مذهبى وجود ندارد. هیچ نیست و بالاتر از همه این اعضاء مغز و سر و مخ انسان است ، وقتى که مى گوید ((إِیّاکَ نَعْبُدُ وَ اِیّاکَ نَسْتَعِینُ))باید متوجه باشد که مقابل چه کسى ایستاده است . مقابل خانه اى ایستاده که خانه خداست . باید متوجه باشد که تمامى اعضاء از مغز سر تا نوک پا در عبادت او باشد. در بندگى او، خضوع و خشوع او باشد. و دست خضوع به طرفش دراز کنند... روح روان ، مغز سر و کلّه اش با آن خدایى که در مقابل خانه اش ایستاده است شفاهاً لب به لب دارد، صحبت مى کند. باید بفهمد که با چه کسى دارد حرف مى زند. اگر این کار را کرد مى شود: ((تَنْهى عَنِ الْفَحشاءِ وَالْمُنکَر)). اگر هر شبانه روز پنج بار اینکار را کرد مى شود:((تنهى عن الفحشاء و المنکر)). به این خاطر گفته است :((ان قبلت قبل ماسواها و ان ردت ، ردّما سواها)). همه اش نماز است ، نماز، نماز همه اش نماز، نماز، نماز است .
ادامه مطلب
در چه مكانهایى نماز خواندن مستحب است
در چه مكانهایى نماز خواندن مستحب است
در شرع مقدس اسلام سفارش بسیاری به نماز شده است از جمله به موقع نماز خوندن، با خلوص نماز خواندن، به جماعت نماز خواندن و همچنین وارد شده که در چه مکان هایی باید نماز خواند که از اجر و ثواب بیشتری بهرمند گردیم.
حضرت آیت الله بهجت:
نماز در مسجد، از نماز در غیر مسجد افضل است و بهتر از همه مساجد، مسجد الحرام و بعد مسجد النّبى و بعد مسجد كوفه و بعد مسجد سهله و مسجد غدیر و مسجد بیت المقدس و مسجد براثا و مسجد قبا و مسجد جامع هر شهر و بعد مسجد قبیله و بعد مسجد بازار است
و همچنین از جمله اماكن مستحب و با فضیلت ، مشاهد مشرفه انبیا و اوصیاى آنان و ائمه علیهم السّلام است[1].
حضرات آیات،امام خمینی،آیت الله مکارم،آیت الله صافی و آیت الله سییستانی:
در شرع مقدس اسلام بسیار سفارش شده است كه نماز را در مسجد بخوانند. و بهتر از همه مسجدها مسجدالحرام است، و بعد از آن مسجد پیغمبر صلى الله علیه و آله و سلم، و بعد مسجد كوفه، و بعد از آن مسجد بیتالمقدس، و بعد از مسجد بیت المقدس مسجد جامع هر شهر، و بعد از آن مسجد محله، و بعد از مسجد محله مسجد بازار است.
نماز در حرم امامان علیهم السلام مستحب، بلكه بهتر از مسجد است و نماز در حرم مطهر حضرت امیرالمؤمنین علیهالسلام برابر دویست هزار نماز است.
زیاد رفتن به مسجد و رفتن در مسجدى كه نمازگزار ندارد، مستحب است.و همسایه مسجد اگر عذرى نداشته باشد، مكروه است در غیر مسجد نماز بخواند.
مستحب است انسان با كسى كه در مسجد حاضر نمى شود، غذا نخورد و در كارها با او مشورت نكند، و همسایه او نشود، و از او زن نگیرد و به او زن ندهد[2]
حضرت امام (ره):
براى زنها نماز خواندن در خانه، بلكه در صندوقخانه و اطاق عقب بهتر است، ولى اگر بتوانند كاملا خود را از نامحرم حفظ كنند بهتر است در مسجد نماز بخوانند. [3]
حضرت آیت الله سیستانی:
براى زنان بهتر آن است كه نماز خود را در جایى بخوانند كه از دیگر جاها در محفوظ بودن از نامحرم مناسبتر باشد , خواه این جا خانه باشد یا مسجد یا جاى دیگر.[4]
حضرت آیت الله مکارم:
براى زنها در صورتى كه خود را از نامحرم بخوبى حفظ كنند بهتر است نماز را در مسجد بخوانند و اگر راهى براى یاد گرفتن مسائل اسلامى جز از طریق رفتن به مسجد وجود ندارد واجب است به مسجد بروند. [5]
حضرت آیت الله صافی:
براى زن نماز خواندن درخانه بلكه در صندوقخانه و اطاق عقب بهتر است.[6]
پی نوشت:
1- توضیح المسائل حضرت آیت الله بهجت،مساله، 184.
2-توضیح المسائل حضرات آیات،امام خمینی،مساله 893،آیت الله مکارم، مساله816، آیت الله صافی مساله 902 و آیت الله سییستانی مساله 901.
3- توضیح المسائل حضرت امام(ره)،مساله894.
4- توضیح المسائل حضرت آیت الله سیستانی،مساله902.
5- توضیح المسائل حضرت آیت الله مکارم شیرازی،مساله 817.
6- توضیح المسائل حضرت آیت الله صافی،مساله 903.
ادامه مطلب
حضور قلب در نماز از زبان آیت الله بهجت (ره)
حضور قلب در نماز از زبان آیت الله بهجت (ره)
آقاى غرویان می نویسد:
از محضر آیت الله بهجت سؤ ال شد: حاج آقا، عمرمان گذشت و دارد مى گذرد امّا هنوز لذتى از عبادت و به خصوص نمازمان احساس نکرده ایم، به نظر شما چه باید بکنیم که ما نیز اقلاًّ اندکى از آنچه را که ائمه و پیشوایان معصوم علیهم السّلام فرموده اند، بچشیم؟
معظّم له در حالى که سر را تکان مى داد فرمود: آقا، عامّ البلوى است! این دردى است که همه گرفتاریم!
عرض شد: آقا، به هر حال مراتب دارد و مسئله نسبى است. عضى همچون شما مراتب عالى دارید و ماها هیچى نداریم، ماها چه باید بکنیم ؟
باز در جواب فرمود: شاید من مرتبه شما را تمنّا کنم.
عرض شد: حاج آقا مسئله تعارف در کار نیست و یک واقعیتى است .
باز ایشان در جواب با فروتنى و تواضع خاصّى فرمودند که : عَمَّتُک مِثْلُک ! و مرادشان از این ضرب المثل این بود که من هم مثل شما هستم .
به هر حال ، پس از چند بار اصرار فرمودند:
این احساس لذّت در نماز یک سرى مقدمات خارج از نماز دارد، و یک سرى مقدمات در خود نماز. آنچه پیش از نماز و در خارج از نماز باید مورد ملاحظه باشد و عمل شود این است که : انسان گناه نکند و قلب را سیاه و دل را تیره نکند، و معصیت ، روح را مکدّر مى کند و نورانیت دل را مى برد.
و در هنگام خود نماز نیز انسان باید زنجیر و سیمى دور خود بکشد تا غیر خدا داخل نشود، یعنى فکرش را از غیر خدا منصرف کند و توجّهش به غیر خدا مشغول نشود. و اگر به طور غیر اختیارى توجّهش به جایى منصرف شد، به محض التفات پیدا کردن باید قلبش را از غیر خدا منصرف کند.
آقاى قدس یکى از شاگردان آیت الله بهجت نیز مى گوید:
روزى از آقا پرسیدم : آقا، چه کار بکنم در نمازم حضور قلب بیشتر داشته باشم؟
آقا ابتدا سر به پایین افکند سپس سرش را بلند کرد و فرمود: روغن چراغ کم است .
من به نظر خودم از این جمله این معنى را فهمیدم که یعنى معرفت کم است و ایمان قلبى و باطنى ضعیف است ، و گرنه ممکن نیست با شناخت کافى ، قلب حاضر نباشد.
آیت الله محمّد حسن احمدى فقیه یزدى نیز مى گوید:
گاهى از آقا سؤال مى کردند: چه کنیم در نماز، حضور قلب داشته باشیم؟ و ایشان دستورالعملهایى مى فرمودند، یکى از آنها این بود که مى فرمود:
وقتى وارد نماز مى شوید هنگام خواندن حمد و سوره به معناى آن توجه کنید تا ارتباط حفظ شود.
استاد خسروشاهى نیز مى گوید:
روزى از آیت الله بهجت سؤال شد: در هنگام نماز چگونه مى توانیم حضور قلب را در خودمان به وجود بیاوریم؟ فرمودند:
یکى از عوامل حضور قلب این است که در تمام بیست و چهار ساعت باید حواسّ (باصره، سامعه و ...) خود را کنترل کنیم؛ زیرا براى تحصیل حضور قلب باید مقدماتى را فراهم کرد، باید در طول روز گوش، چشم و همچنین سایر اعضا و جوارح خود را کنترل کنیم و این یکى از عوامل تحصیل حضور قلب مى باشد.
در جاى دیگر شخص دیگرى از محضرشان مى پرسد: براى اینکه در انجام فرمان الهى مخصوصاً نماز با خشوع باشیم چه کنیم ؟
و ایشان در جواب مى فرماید:
در اوّل نماز، توسل حقیقى به امام زمان - عجل الله تعالى - فرجه کنید، و عمل را با تمامیّت مطلقه انجام بدهید.
همچنین شخص دیگر مى پرسد: براى حضور قلب در نماز و تمرکز فکر چه باید کرد؟
و ایشان مرقوم مى فرماید:
بسمه تعالى ، در آنى که متوجّه شدید، اختیاراً منصرف نشوید.
منبع: کتاب برگى از دفتر آفتاب (شرح حال شیخ السالکین حضرت آیت اللّه العظمى بهجت )اثر : رضا باقى زاده پُلامى
ادامه مطلب