با شهید بزرگوار آیت الله دستغیب برای انجام حج عمره همسفر بودیم. هواپیما از تهران به طرف بیروت پرواز کرد، تا از آنجا عازم جده شویم. در فرودگاه بیروت چند ساعتی معطل شدیم. اذان مغرب بود که هواپیما آماده پرواز شد.
شهید دستغیب خیلی سعی می‏کرد نماز مغرب و عشاء را اول وقت بخواند، اما درهای هواپیما بسته بود و نمی‏شد کاری کرد. ایشان چند بار خواستند پیاده شوند که مانع شدند.
تاخیر هواپیما به حدی انجامید که اگر به جده می‏رسیدیم، نماز قضا می‏شد.
شهید دستغیب از اینکه نمی‏توانست به نمازش برسد، خیلی ناراحت بود. ما نیز تشویش داشتیم، ولی ایشان خیلی نگران فوت نماز بود. موتور هواپیما که روشن بود، یکدفعه با نقص فنی روبرو شد. خدمه هواپیما ناگهان درب هواپیما را باز کردند تا نقص هواپیما بر طرف شود. همه پیاده شدیم. شهید دستغیب بودیم. خدمه می‏گفتند شاید چند ساعت طول بکشد تا هواپیما آماده پرواز شود. نماز را که خواندیم، خبر دادند که هواپیما آماده پرواز است سوار شوید. من هنوز در حیرت این راز بودم که میان نماز شهید و نقص هواپیما چه سری نهفته است. (1)

1) یادواره شهید دستغیب / ص 16