عن النبی - صلی الله علیه و آله -
اذا قام العبد من لذید مضجعه و النعاس فی عینیه لیرضی ربه - جل و عز - بصلاة لیله، باهی الله به ملائکته فقال: اما ترون عبدی هذا، قد قام من لذیذ مضجعه الی صلاة لم افرضها عیله، اشهدوا انی قد غفرت له؛
هنگامی که انسان از بستر مطبوع خویش برمی خیزد و در حالی که چشمانش خواب آلوده است با نماز شب، پروردگار خود را خشنود نماید، خداوند به وجود او بر فرشتگان می‏بالد و می‏فرماید: آیا بنده مرا نمی‏بینید که از خواب خوش برخاسته تا نمازی که من بر او واجب نکردم به جای آورد؟ گواه باشید که او را بخشودم.
(بحارالانوار، ج 7، ص 156)