ذکر خدا و آرامش دل‏

عن ابن فضال قال:
قال الله - عزوجل - لعیسی - علیه السلام - یا عیسی! اذکرنی فی نفسک اذکرک فی نفسی و اذکرنی فی ملأک اذکرک فی ملأ خیر من ملأ الادمیین. یاعیسی! الن لی قلبک و اکثر ذکری فی الخلوات و اعلم ان سروری ان تبصبص الی و کن فی ذلک حیاً و لا تکن میتاً؛
خدای - عزوجل - به عیسی (ع) فرمود: ای عیسی! یاد کن مرا پیش خود، تا یاد کنم تو را در نزد خودم و یاد کن مرا در جمعیت، تا یاد کنم تو را در جمعیتی بهتر از جمعیت آدمی زادگان. ای عیسی! نرم کن از برای من دل خود را و بسیار یاد کن در خلوت‏ها و بدان که خشنودی من آن است که تبصبص کنی به سوی من (تبصبص حرکت دم سگ است از خوف یا طمع و این کنایه از شدت التماس و مسکنت است) و زنده باش نه مرده (مقصود از زندگی در ذکر، توجه و حضور قلب است.)
(اصول کافی، ج 2، ص 502)