شیوه یاد خدا بودن‏

قال علی - علیه السلام -:
لا تذکر الله سبحانه ساهیاً و لا تنسه لاهیاً واذکره ذکراً کاملا یوافق فیه قلبک لسانک و یطابق اضمارک اعلانک، و لن تذکره حقیقة الذکر حتی تنسی نفسک فی ذکر و تفقدها فی امرک؛
خداوند سبحان را از روی غفلت یاد منما و از روی سرگرمی فراموشش نکن بلکه او را کامل یاد کن، به طوری که دلت با زبان، موافق و درونت با بیرون، مطابق باشد، (و بدان که) هیچگاه او را ذکر حقیقی نمی‏توانی کنی مگر اینکه در موقع ذکر خدا خود را فراموش کنی و از خویش فارغ شوی، (و در همه حال دل متوجه او باشد.)
توضیح: منظور از ذکر و یاد خدا تنها ذکر زبانی نیست، اگر چه آن هم ذکر است بلکه به طور کلی باید دل به یاد خدا باشد و انسان، موقع برخورد با محرمات خدا را در نظر گرفته و از نزدیک شدن به آن خودداری نماید.
(منتخب الغرر، ص 24)