اخلاص در رفت و آمد به مسجد

عن احدهما (الباقر او الصادقانون اساسی - علیهماالسلام - قال:
دخل رجلان المسجد، احدهما عابد و الاخر فاسق فخرجا من المسجد و الفاسق صدیق والعابد فاسق. و ذلک انه یدخل العابد المسجد مدلا بعبادته یدل بها فتکون فی ذلک و تکون فکرة الفاسق فی التندم علی فسقه و یستغفر الله - عزوجل - مما صنع من الذنوب؛
دو مرد وارد مسجد شدند: یکی عابد و دیگری فاسق بود هر دو در حالی از مسجد خارج شدند که مرد فاسق درستکار و مرد عابد فاسق شده بود، زیرا عابد در حالی که به عبادت خود مغرور است به مسجد آمده و همواره در همین فکر به سر می‏برد و از عبادت خود راضی است ولی شخص فاسق به ندامت بر فسق و تباهی خویش و طلب آمرزش از خدا به خاطر گناهانش می‏اندیشد.
(وسائل الشیعه، ج 1 ص 76، علل الشرایع، ج 2، ص 354)