ریز و درشت رفتارهای انسان با نمازش سنجیده می شود
ریز و درشت رفتارهای انسان با نمازش سنجیده می شود
ریز و درشت رفتارهای انسان با نمازش سنجیده می شود. در واقع نماز انسان می تواند آینه ای باشد که بر رفتارهایش تابیده می شود و آن ها را روشن می کند.
خداوند در قرآن در سوره مائده می فرماید: “إِنَّمَا یُرِیدُ الشَّیْطَانُ أَنْ یُوقِعَ بَیْنَکُمُ الْعَدَاوَهَ وَالْبَغْضَاءَ فِی الْخَمْرِ وَالْمَیْسِرِ وَیَصُدَّکُمْ عَنْ ذِکْرِ اللَّهِ وَعَنِ الصَّلَاهِ فَهَلْ أَنْتُمْ مُنْتَهُونَ / شیطان می خواهد با شراب و قمار میان شما کینه و دشمنی افکند و شما را از یاد خدا و نماز بازدارد ، آیا بس می کنید؟” در واقع این جا همان مطلب تعامل است. به این معنا که وقتی کسی به سمت کینه ورزی و دشمنی و قمار می رود از یاد خدا باز می ماند و وقتی هم کسی از یاد خدا باز ماند از نماز دور می شود.
حتی بالاتر از این در ارتباط با کفار و سیاست خارجی هم قرآن می فرماید: شما نباید از غیر خودتان را به عنوان محرم اسرار بگیرید. می فرماید: “یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ لاَ تَتَّخِذُواْ الَّذِینَ اتَّخَذُواْ دِینَکُمْ هُزُوًا وَلَعِبًا مِّنَ الَّذِینَ أُوتُواْ الْکِتَابَ مِن قَبْلِکُمْ وَالْکُفَّارَ أَوْلِیَاء وَاتَّقُواْ اللّهَ إِن کُنتُم مُّؤْمِنِینَ / اى کسانى که ایمان آوردهاید کسانى را که دین شما را به ریشخند و بازى گرفتهاند [چه] از کسانى که پیش از شما به آنان کتاب داده شده و – چه از کافران – دوستان – خود- مگیرید و اگر ایمان دارید از خدا پروا دارید.” در ادامه این آیه می فرماید: “وَإِذَا نَادَیْتُمْ إِلَى الصَّلَاهِ اتَّخَذُوهَا هُزُوًا وَلَعِبًا ذَلِکَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَّا یَعْقِلُونَ / و هنگامى که – به وسیله اذان مردم را- به نماز مىخوانید آن را به مسخره و بازى مىگیرند زیرا آنان مردمىاند که نمىاندیشند.”
در این آیات خداوند می فرماید وقتی شما می خواهید صدای اذان را بلند کنید آن ها شما را مسخره می کنند و به بازی می گیرند. شما می خواهید با کسی ارتباط صمیمی داشته باشید که نماز شما را مسخره می کند ؟ این همان جایگاه رفیع نماز است که حتی رابطه خارجی یک کشور مسلمان با نماز سنجیده می شود. همان جایگاهی که امیرالمؤمنین (ع) درباره اش می فرماید: “و اعلم ان کل شی ء من عملک تبع لصلوتک / بدان که هر جزیی از عمل تو تابع نماز توست.” و در حقیقت همه رفتارهای تو پشت سر نمازت صف کشیده اند.
لذاست که اگر در جامعه اسلامی تحولی در نمازها پیدا شود، این تحول می تواند در همه شئون و ارکان جامعه مؤثر بیفتد. وقتی کسی نمازی با حضور قلب بخواند این نماز، انصاف و عدالت و روابط اجتماعی چنین فردی را هم تحت تأثیر قرار می دهد، برعکس کسی که یک نماز طوطی وار می خواند و می گذرد در واقع به یک معنا تبلیغ منفی علیه دین راه می اندازد تا وقتی شما به یک جوان ۲۰ ساله می گویی چرا نماز می خوانی بگوید نماز بخوانم که ۳۰ سال بعد به این نقطه برسم. من اصلا نمی خواهم این نماز را بخوانم.
حجت الاسلام والمسلمین محمدابراهیم کفیل، کارشناس حوزه نماز
ادامه مطلب
رابطه بین سجایا و رذایل اخلاقی با کیفیت نماز
رابطه بین سجایا و رذایل اخلاقی با کیفیت نماز
وقتی شما فی المثل سراغ دروغ و غیبت می روید و این رذیلت ها برای شما عادی می شود نمازتان هم ناقص می شود و نمی توانید به آن درجات بالای نماز خالصانه دست پیدا کنید. از آن طرف هم هرچقدر نماز شما ناقص می شود، بیشتر مستعد گرایش به سمت منکر و دروغ و غیبت می شوید. در واقع این ها با همدیگر تعامل دارند. بنده از این زاویه وقتی به موضوع نگاه می کنم این نکته به ذهنم می رسد که اگر روی جامعه نمازگزار ما کار شود آن وقت دیگرانی که اهل نماز نیستند وقتی به نمازگزار نگاه می کنند حقیقتا متأثر می شوند. ما در روایات داریم که “لِکُلِّ شَیءٍ وَجهٌ وَ وَجهُ دینِکم الصَّلاهُ / برای هر چیزی سیما و صورتی مقرر شده است و صورت دین شما نماز است.” ظاهر نماز چهره دین است و وقتی این چهره دلربایی کند و جاذبه داشته باشد، در آن صورت کسی هم که نماز نمی خواند از دیدن چهره یک نمازگزار و رفتارش احساس مسرت می کند. احساس می کند که دیدن چنین فردی به او امنیت و آرامش می دهد بنابراین سعی می کند به او نزدیک شود.
حجت الاسلام والمسلمین محمدابراهیم کفیل، کارشناس حوزه نماز
ادامه مطلب
نمازگزار حقیقی نمازگزاری است که...
نمازگزار حقیقی نمازگزاری است که
نمازگزار حقیقی نمازگزاری است که وقتی از سر سجاده بلند می شود پشت سر آدم ها حرف نمی زند. نسبت به همسایه اش دغدغه دارد یعنی این طور نیست که نسبت به وضعیت همسایه خود بی تفاوت باشد. خب اگر فرزند چنین نمازگزاری چنین نمازی را با این کیفیت در پدر و مادر خود ببیند جذب نماز او هم نمی شود؟ گاهی فرزندان ما به خاطر این دور نماز را خط می زنند چون می بینند که پدر و مادر آن ها با این که اهل نماز هستند اما آن خصوصیات اخلاقی در آن ها نیست. در واقع وقتی شما روی جامعه نمازگزار کار کنید و تلاش کنید تا نماز آن ها را ارتقا دهید، غیر از این که آن ها را از حیث درونی به غنای معرفتی می رسانید فضای جامعه را هم از آلودگی ها حفظ می کنید. در واقع وقتی جامعه نمازگزار یک قدم جلو آمد حتی اگر افراد این جامعه حرفی هم نزنند و چیزی هم نگویند عمل و رفتار آن ها بهترین تبلیغ برای نماز خواهد بود.
حجت الاسلام والمسلمین محمدابراهیم کفیل، کارشناس حوزه نماز
ادامه مطلب
ظرایفی که «مَالِکِ یَوْمِ الدِّینِ» می آموزد
ظرایفی که «مَالِکِ یَوْمِ الدِّینِ» می آموزد
* «مَالِکِ یَوْمِ الدِّینِ»
کلمۀ «دین» هم به‌معناى مکتب و آیین است، هم به‌معناى جزا و پاداش. مراد از «یَوْمِ الدِّینِ» روز قیامت است که روز حساب و کیفر و پاداش است. البته خداوند، هم مالک دنیاست و هم مالک آخرت، ولى مالکیت او در روز قیامت، جلوۀ دیگرى دارد. در آن روز هیچ‌کس مالک هیچ‌چیز نیست. حتى انسان اختیار اعضا و جوارحِ خود را ندارد. نه زبان، اجازۀ عذرتراشى دارد و نه فکر، فرصتِ تدبیر؛ تنها خداوند، صاحب‌اختیار آن روز است.
* از این آیه مى‌آموزیم:
در کنار امید به رحمتِ الهى که در آیۀ قبل مطرح شد، باید از حساب و جزاى قیامت نیز بترسیم؛ زیرا خداوند از هر نیک و بد ما آگاه و بر کیفر و پاداش آن قادر است.
* نکته‌های آیه «مَالِکِ یَوْمِ الدِّینِ»
* مالکیّت خداوند، حقیقى است و شامل احاطه و سلطنت است، ولى مالکیّت هاى اعتبارى، از سلطه ى مالک خارج مى شود و تحت سلطه ى واقعى او نیست.
** با آنکه خداوند مالک حقیقى همه چیز در همه وقت است، ولى مالکیّت او در روز قیامت و معاد جلوه ى دیگرى دارد؛
* در آن روز تمام واسطه ها واسباب قطع مى شوند. «تقطّعت بهم الاسباب» (بقره/۱۶۶)
* نسبت ها و خویشاوندى ها از بین مى رود. «فلا انساب بینهم» (مؤمنون، ۱۰۱)
* مال و ثروت و فرزندان، ثمرى ندارند. «لا ینفع مال و لا بنون» (شعراء، ۸۸)
بستگان و نزدیکان نیز فایده اى نمى رسانند. «لن تنفعکم ارحامکم» (ممتحنه، ۳)
* نه زبان، اجازه عذر تراشى دارد و نه فکر، فرصت تدبیر. تنها راه چاره لطف خداوند است که صاحب اختیار آن روز است.
لفظ «دین» در معانى گوناگون به کار رفته است:
الف: مجموعه ى قوانین آسمانى. «إنّ الدّین عنداللَّه الاسلام» (آل عمران، ۱۹)
ب: عمل و اطاعت. «للّه الدّین الخالص»*** (زمر، ۳)
ج: حساب و جزا. «مالک یوم الدّین»
* «یوم الدّین» در قرآن به معناى روز قیامت است که روز کیفر و پاداش مى باشد. «یسئلون ایّان یوم الدّین» (ذاریات، ۱۲)
مى پرسند روز قیامت چه وقت است؟ قرآن در مقام معرّفى این روز، چنین مى فرماید: «ثم ما ادریک ما یوم الدّین . یوم لا تملک نفس شیئاً و الامر یومئذ للّه» (انفطار، ۱۸ – ۱۹)
(اى پیامبر!) نمى دانى روز دین چه روزى است؟ روزى که هیچ کس براى کسى کارآیى ندارد وآن روز تنها حکم و فرمان با خداست.
* «مالک یوم الدّین» نوعى انذار و هشدار است، ولى با قرار گرفتن در کنار آیه ى «الرّحمن الرّحیم» معلوم مى شود که بشارت و انذار باید در کنار هم باشند. نظیر آیه شریفه دیگر که مى فرماید: «نبّى ء عبادى انّى أنا الغفور الرّحیم . و أنّ عذابى هو العذاب الالیم» (حجر، ۴۹ – ۵۰)
به بندگانم خبر ده که من بسیار مهربان و آمرزنده ام، ولى عذاب و مجازات من نیز دردناک است. همچنین در آیه دیگر خود را چنین معرّفى مى کند: «قابل التَّوب شدید العقاب» (غافر، ۳) خداوند پذیرنده ى توبه مردمان وعقوبت کننده ى شدید گناهکاران است.
* در اوّلین سوره ى قرآن، مالکیتَ خداوند عنوان شده است، «مالکِ یوم الدّین» و در آخرین سوره، مَلِکیت او. «ملک النّاس»
* پیام‌های آیه «مَالِکِ یَوْمِ الدِّینِ»
* خداوند متعال، از جهات مختلف قابل عبادت است و ما باید حمد و سپاس او را به جا آوریم. به خاطر کمال ذات و صفات او که «اللّه» است، به خاطر احسان و تربیت او که «ربّ العالمین» است و به خاطر امید و انتظار رحم و لطف او که «الرّحمن الرّحیم» است و به خاطر قدرت و هیبت او که «مالک یوم الدّین» است.
* قیامت، پرتوى از ربوبیّت اوست.
* قیامت، جلوه اى از رحمت خداوند است.
ادامه مطلب
درباره وبلاگ
آرشیو ماهانه
آرشیو موضوعی
آمار وبلاگ
دیگر امکانات
دستور آسان نماز شب از زبان حجت الاسلام عالی وصیت شهدا