نماز و روزه ای که تا چهل شبانه مقبول نیست

نماز و روزه ای که تا چهل شبانه مقبول نیست
خداوند نماز آنکه به پدر و مادر خویش با نگاه خشمگینانه بنگرد، هر چند در حق وی ستم روا داشته باشند، نمی پذیرد.

 اقامه نماز را آداب و شرایطی است که بی توجهی بدان، موجب کاستی ارزش نماز می گردد. هر چند به صورت ظاهر، مقبول و ساقط کننده تکلیف است، در باطن، نورانیت و جمال و بهایی در پی نخواهد داشت. چه بسا نماز گزارانی که چون آداب و شرایط نماز بر پا نمی دارند، آن نماز اثری بر روح و جانشان ندارد. از آن شمار است رضایت پدر و مادر که آن را دخالتی تام و تمام است در قبولی باطن نماز؛ چنان که حضرت امام صادق علیه السّلام فرمود:
«خداوند نماز آنکه به پدر و مادر خویش با نگاه خشمگینانه بنگرد، هر چند در حق وی ستم روا داشته باشند، نمی پذیرد.» 1


دیگر از شرایط قبولی نماز، توجه به فرمان های الهی و ترک رذیلت های اخلاقی و نفسانی است. نماز مقبول درگاه حق تعالی، نماز است که با قلبی مصفا و دلی پاک از زنگارهای شهوت ها و گناهان اقامه شود. دلی که به زنگار غیبت و تهمت و بخل و حسد و دیگر رذیلت های اخلاقی آلوده باشد، نمی تواند محل خضوع و خشوع در محضر یار گردد؛ چنان که ازفخر کاینات، محمد مصطفی صلّی الله علیه و آله و سلّم روایت است که فرمود:


«هر کس غیبت زن یا مرد مسلمانی نماید، خداوند تا چهل شبانه روز نماز و روزه اش قبول نکند، مگر آنکه از او بگذرد و عفوش کند.» ۲
هم از این روست که سالکان الی الله و دلدادگان محبت یار، برای رسیدن به خشوع و خضوع و حضور قلب در حال نماز، مراقبت از نفس و توجه به اعمال و رفتار خویش را در دیگر اوقات، سرلوحه برنامه زندگانی شان قرار می دهند و دمادم، خویش را در محضر یار می انگارند و به مراقبه و محاسبه از نفس می پردازند. در روایت آمده است که حضرت امام جعفر صادق علیه السّلام فرمود:


خداوند متعال در وحی خود می فرماید: «نماز کسی را خواهم پذیرفت که در برابر عظمت من فروتن باشد و برای رضای من، از تمایلات و شهوت های خویش صرف نظر کند. روزها را در یاد من به سر آورد و بر خلق، بزرگی نفروشد و گرسنگان را خوراک و برهنگان را جامه بخشد و با مصیبت دیدگان به مهربانی رفتار کند و غریبان را با مواسات و الطاف خویش دلخوش سازد. چنین بنده ای را پرتویی از نور خواهد بود که چونان خورشید می تابد. او را نوری مقرر خواهم داشت که ظلمات او را روشنی بخشد و علم و حلمی که جهالت را از وی مرتفع سازد. خود، حمایتش کنم و فرشتگان را محافظ و نگهبان او قرار خواهم داد. دعایش را اجابت و خواسته اش را برآورده خواهم کرد. مَثَل چنین بنده ای نزد من، مثل باغستان های بهشت است که میوه اش را نارسی یا فساد و تباهی نخواهد رسید». ۳

خوش وقت گروهی که در اندیشه یارند
چون کعبه روان روی به دیوار ندارند
گردن نکشند از سر تسلیم به هر حال
گر بر سر تختند و گر بر سرِ دارند
در دامن یارند چو آیینه شب و روز
هر چند گرفتار در این گرد و غبارند(صائب تبریزی)

پی نوشت:
۱. بحارالانوار، ج۷۴، ص۶۱.
۲. همان، ج۷۵، ص۲۵۸.
۳. همان، ج۶۹، ص۳۹۱ و ج۷۸، ص۲۸۵.
۴. شهد بندگی(۲)، ص۱۴۶-۱۴۸

 

 


ادامه مطلب


[ دوشنبه 9 فروردین 1395  ] [ 6:05 PM ] [ فروزان ]
[ نظرات(0) ]

عوامل سلب توفیق از نماز صبح

عوامل سلب توفیق از نماز صبح

http://file.tebyan.net/a433b6090c/btp19.jpg

عوامل سلب توفیق از نماز صبح به دو گروه عمده دسته بندی می‌شود:

الف: عوامل مادی که برخی از این عوامل شامل موارد ذیل است:

فقدان برنامه‌ریزی و نظم در زندگی

از مهمترین عوامل مادی که مانع از توفیق درک نماز صبح می‌ شود، فقدان برنامه‌ریزی و نظم در زندگی است، مانند فقدان برنامه‌ای منظم برای خواب و یا عدم برنامه‌ریزی جهت قضا نشدن نماز صبح و یا ایجاد مشغله‌های پراکنده و فراتر از توانایی‌های خود که نتیجه‌ای جز ایجاد خستگی مفرط ندارد.

پرخوری در شب

علتی دیگر برای خواب طولانی و سنگین پرخوری در شب است، حضرت عیسی(ع) خطاب به بنی اسرائیل فرمودند: «ای بنی اسرائیل! خوردن خود را زیاد نکنید، زیرا هر کس بر خوردن خود بیفزاید، بر خوابیدن خود هم می‌افزاید و هر کس که بر خواب خود بیفزاید، از نماز کم می‌گذارد و در نتیجه در زمره غافلان نوشته می‌شود.(1)

آیت‌الله آقا عزیز خوشبخت درباره برخی کارهای که موجب قضا شدن نماز صبح شده می‌فرمایند: آدم شب زیاد پای تلویزیون بنشیند، غذای چرب هم بخورد، شب هم کوتاه باشد، طبیعی است که دیگر بیدار نمی‌شود، از ایشان پرسیدند: حالا اگر بخواهد بیدار شود چه کار باید بکند؟ ایشان پاسخ دادند: باید مقدماتش را فراهم کند. مقدمات یکی‌اش همین است، زود بخوابد، پای این تلویزیون ننشیند، غذای چرب و چیل نخورد، درست می‌شود إن‌شاء‌الله، بنابراین واجب است بر این آدم این کارها را بکند و الّا مبتلا به گناه قضاشدن نماز صبح می‌شود.

 

ب: عوامل معنوی

ضعف در خداشناسی

 یکی از مهمترین عوامل معنوی که موجب می‌شود تا انسان نسبت به نماز صبح اهمیت ندهد، عدم معرفت و شناخت نسبت به خداوند متعال و الطاف وی است، فرض کنید اگر با یکی از مسئوالان که حل مشکلتان در دست اوست قراری گذاشته‌اید و یقین دارید که وی در همان ساعت مقرر منتظر شما است. آیا واقعا شب به راحتی می‌خوابید و دیر بر سر قرار حاضر شده و یا با کسلی با وی مواجه می‌شوید؟

 اگر انسان واقعاً نسبت به الطاف الهی کمترین معرفتی داشته باشد و بداند که کسی که در نماز با او صحبت می‌کند، همانی است که او را از نیستی به دنیا آورده و تمامی نعمت های خود را نیز بر او ارزانی داشته تا به نهایت کمال و درجات بالای بهشتی دست پیدا کند و او همانی است که اختیار کمی و زیادی روزی‌اش را دارد ؛ همانی است که مرگ و زندگی‌اش در ید قدرت اوست، با این حال آیا نسبت به نماز با بی‌حالی برخورد خواهد کرد و یا آنکه سر از پا نشناخته و با تمام وجود به اقامه نماز عاشقانه خواهد پرداخت.

گناه

اعمال و رفتاری که انسان در طی روز انجام می‌دهد نقش بسیار مهمی در توفیق انسان نسبت به عبادات دارد؛ یعنی هر چه در طی روز کارهای شایسته از انسان سر بزند، توفیقات انسان نیز برای اعمال خوب دیگر بیشتر فراهم می‌شود و هر چه به گناه آلوده شود توفیق اعمال خوب از وی سلب می‌‌شود، لذا باید نسبت به این مسأله بسیار حساس بود تا به واسطه گناه درک لذت سحرخیزی را از دست نداد، از آیت‌الله بهجت سؤال شد: چه کنیم تا نماز صبحمان قضا نشود؟ در پاسخ فرمودند: کسی که باقی نمازهایش را در اول وقت بخواند؛ خدا او را برای نماز صبح بیدار خواهد کرد.

بیایم با عزم و اراده جدی نسبت به نماز اول وقت بینی شیطان را به خاک بمالیم، چرا که امام زمان(عج) درباره نماز می‌فرمایند: «فَمَا أُرْغِمَ أَنْفُ الشَّیْطَانِ بِشَیْ‏ءٍ أَفْضَلَ مِنَ الصَّلَاةِ فَصَلِّهَا وَ أَرْغِمْ أَنْفَ الشَّیْطَان‏»(2)؛ هیچ چیز مانند نماز، بینى شیطان را به خاک نمى‌مالد پس نماز بخوان و بینی شیطان را به خاک بمال.» 

پی‌نوشت‌ها:

1- مجموعة ورام ج‏1، ص: 47

2- من لا یحضره الفقیه، ج‏1، ص: 498. 


ادامه مطلب


[ دوشنبه 9 فروردین 1395  ] [ 5:54 PM ] [ فروزان ]
[ نظرات(0) ]

شاید همین دو رکعت نماز من مورد رضای خدا واقع شود

شاید همین دو رکعت نماز من مورد رضای خدا واقع شود

http://file.tebyan.net/a433b6090c/240px-Hassan_Rouhani_in_Nofel_Loshato.jpg

امام خمینی (ره) در خاطره‌ای از خودشان می‌فرمایند: شب بعد از دستگیری در مسیر راه به سمت تهران به سربازان گفتم: نماز صبح نخوانده‌ام و یک جایی نگه دارید که من وضو بگیرم، گفتند ما اجازه نداریم، گفتم شما که مسلح هستید من اسلحه‌ای ندارم، ضمناً چند نفر هستید من تنها هستم، کاری نمی‌توانم بکنم، گفتند: ما اجازه نداریم، فهمیدم اصرار فایده‌ای ندارد. گفتم خوب اقلاً نگه دارید تا من تیمّم کنم، گوش کردند و ماشین را نگه داشتند و اجازه پیاده شدن به من ندادند.

من همین طور که توی ماشین مأمورین نشسته بودم از توی ماشین خم شدم و دست خود را به زمین زدم و تیمم کردم، نمازی که خواندم پشت به قبله بود چرا که از قم به تهران می‌رفتیم و قبله در جنوب بود نماز با تیمم و پشت به قبله و ماشین در حال حرکت این طور نماز خودم را خواندم، شاید همین دو رکعت نماز من مورد رضای خدا واقع شود.(1)

1- امام در سنگر نماز، ص13.

 


ادامه مطلب


[ دوشنبه 9 فروردین 1395  ] [ 5:51 PM ] [ فروزان ]
[ نظرات(0) ]

هر چه بتواند بيشتر بجاى آورد براى او بهتر خواهد بود

هر چه بتواند بيشتر بجاى آورد براى او بهتر خواهد بود

http://file.tebyan.net/a433b6090c/70.gif

در «مستدرك الوسائل» از «نفليّه» شهيد و همچنين از أبى ‏ذر غفارى نقل مى‏ كند از حضرت رسول اكرم صلّى الله عليه و آله و سلّم كه فرمودند: «الصَّلاة خَيرُ مَوضُوعٍ، فَمَن شاءَ اسْتَقَلَّ و مَن شاءَ اسْتَكثَرَ؛ نماز بهترين حكم از جانب خداى متعال است، پس هر كس مى‏ خواهد كم بجاى آورد و هر كس مى‏ خواهد زياد بجاى آورد.»

اين حديث مى‏ فرمايد كه: بهترين موضوع از موضوعات وضعيّه شرعيّه و بهترين تحفه از تحفه‏ هاى عالم معنى و آسمان حقيقت براى بنده مؤمن نماز است، كه هر چه بتواند بيشتر بجاى آورد براى او بهتر خواهد بود.


ادامه مطلب


[ دوشنبه 9 فروردین 1395  ] [ 5:48 PM ] [ فروزان ]
[ نظرات(0) ]