چرا در نماز جماعت مأموم حمد و سوره را قرائت نمي كند؟

در قرآن مى‌خوانيم: « وَ إِذا قُرِئَ الْقُرْآنُ فَاسْتَمِعُوا لَهُ وَ أَنْصِتُوا لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ » «و چون قرآن خوانده مى‌شود، گوش بدان فرا دهيد و خاموش مانيد، اميد كه بر شما رحمت آيد.» واژه«أنصتوا» از ماده«انصات»، به معناى سكوت توأم با گوش دادن است. در برخى روايات نيز آمده است: هنگامى كه در نماز جماعت هستيد و امام جماعت مشغول قرائت قرآن (خواندن حمد و سوره) مى‌باشد، بر شما لازم است كه به او گوش داده و سكوت اختيار كنيد.

البته اين حكمت بيشتر با نمازهاى جهريه (نمازهايى كه بلند خوانده مى‌شوند، مانند نماز صبح و مغرب و عشا) سازگار است؛ از اين رو فقها فتوا داده‌اند كه در همين نمازها چنان‌چه مأموم صداى امام جماعت را نشنود، مى‌تواند خود به قرائت بپردازد.

امّا در مورد نمازهاى اخفاتيه (نمازهايى كه آهسته خوانده مى‌شوند، مانند: ظهر و عصر) در روايات آمده است كه قرائت حمد و سوره همه مأمومين تنها به امام اختصاص يافته و بر عهده او است.

اگر بنا بود حمد و سوره را مأمومين بخوانند، سر و صداى آنان در بين نمازها موجب اختلال در نظم جماعت و از بين رفتن تمركز و حضور قلب افراد در نماز می ‏گشت.