نامه ای به عزیزی نوآموز درباره نماز

نماز ستون دین و بهترین و استوارترین برنامه ی آدم ساز است...نماز انسان را فرشته خو میکند زیرا نماز از همه بدی ها پاک است.هرکس نمازگزار است پاکیزه خوی ، نیکوکردار و نیکو رفتار است . از درنده خویی ، بدگویی ،تنبلی و ولگردی بیزار و برکنار است .آری ، آنکه از نماز رو بر گرداند داستان بیچارگی و بدخبتی او دراز است . کوتاهی سخن ، مانند جانواران و چارپایان سرگرم به چریدن و نشخوار کردن است
و با لاشخواران و کرکسان هم پرواز است.نماز گزار با خدایش به راز و نیاز است و با فرشتگان کارخانه ی هستی همنشین و دمساز است و با بندگان خوبخداکه پیامبران و مرد و زن درستکارند ، در پاکی و درستی و راستی انباز است . سرانجام انسانی درهر دو سرا سرافراز است . چه اینکه وارسته در آغاز و انجام است .نماز بزرگ ترین دستورخداوندمهربان به بندگانش است تا از به کار بستن آن در هر دو سرا سرافراز و کام روا بوده باشند.
نماز گزار راستین پنهان و آشکار او ، درون و بیرون او ، دست و دهن او ، اندیشه ها و پیشه های او ، خواسته ها و کار و کوشش او ، همه پاکند.
نمازگزار از هر سو رو بر میگرداند و رو به سوی خانه ی خدامیکند تا به همین سان جان او نیز مانند تنش یک سویی شود ، که تنها رو به سوی خدای یکتا آورد .
منبع : نامه ها و برنامه ها