قرآن و سرزنش نمازگزاران

قرآن و سرزنش نمازگزاران

http://file.tebyan.net/a433b6090c/%D9%BE%D9%88%D8%B4%D9%87%20%D8%A8%D8%AF%D9%88%D9%86%20%D9%86%D8%A7%D9%85/%D9%86%D9%85%D8%A7%D8%B2/shutterstock_57999796.jpg

حقايقي که در قرآن کريم بيان شده است، در صورتي که انسان آن‌ها را در وجود خودش به کمال برساند و حقيقت را تبديل به حقيقت جامع کند، بدون شک با به کمال رساندن حقايق و جامع نمودن حقيقت، به رحمت وجود مقدّس حضرت حق خواهد رسيد. من دو نمونه از اين حقايق بيان شدة قرآن کريم را براي‌تان مي‌گويم. خود شما هم تصديق خواهيد فرمود که جز با کمال رساندن اين حقايق، يا با جامع نمودن حق، دسترسي به رحمت پروردگار ميسّر نخواهد بود....


ادامه مطلب


[ جمعه 17 اردیبهشت 1395  ] [ 6:23 AM ] [ فروزان ]
[ نظرات(0) ]

بهترین عمل برای بازسازی اعمال زشت

 بهترین عمل برای بازسازی اعمال زشت

http://file.tebyan.net/a433b6090c/%D9%BE%D9%88%D8%B4%D9%87%20%D8%A8%D8%AF%D9%88%D9%86%20%D9%86%D8%A7%D9%85/%D9%86%D9%85%D8%A7%D8%B2/4.jpeg

در روایتی از امام معصوم (ع) آمده است اگر به گناهی مبتلا شدید، تلاش كنید پس از آن ، دو ركعت نماز بخوانید ، چرا که نور نماز دل تاریك انسان را روشن نموده و زمینه توبه را فراهم كرده و او را از عمل زشت در حضور خداوند ، پشیمان و شرمگین می‌گرداند . این پشیمانی باعث پذیرش توبه می‌شود: «كَفَی بِالنَّدَمِ تَوْبَةً».


یك سلسله اعمال است كه آثار خوب اعمال دیگر را از بین می‏برد ، اما اینگونه نیست كه هر عمل بدی هر عمل خوبی را از بین ببرد باید دید آیات و روایات چه نشان می‏دهند.....


ادامه مطلب


[ جمعه 17 اردیبهشت 1395  ] [ 6:20 AM ] [ فروزان ]
[ نظرات(0) ]

دلتان را با نماز لحیم کاری کنید!

دلتان را با نماز لحیم کاری کنید!

http://file.tebyan.net/a433b6090c/%D9%BE%D9%88%D8%B4%D9%87%20%D8%A8%D8%AF%D9%88%D9%86%20%D9%86%D8%A7%D9%85/%D9%86%D9%85%D8%A7%D8%B2/11664280262954684618_thumb.png

 

همانطوری كه این«نماز»را كه انسان می خواند یك طهارت ظاهری دارد به نام«وضو»و یك طهارت باطنی كه عبارت است از تطهیر«قلب» از صفات و خصال مذموم.

«لحیم كارها»وقتی كه می خواهند چیزی را لحیم كنند، ابتدا جای لحیم را با اسید شستشو می دهند.

چون اگر شستشو داده نشود لحیم را قبول نمی كند .

«تطهیر»به منزله آن اسیدی است كه ابتدا مصرف می كنند. اگر آن تطهیر واقع نشود آن لحیم صورت نمی گیرد.

اگر «گوینده»عامل به كلام خود نباشد كلام او«بی نطفه» است، یعنی اگر بكاری هم سبز نمی شود . پس این«طهارتی»كه در آیه ذكر می كند بسیار مهم است .

لعاب کاری دل با حسنات

...اینكه می گویند اگر كسی با كسی قهر باشد نمازش قبول نمی شود، یعنی این حالت«قهری»مثل همان گرد و غباری است كه بر روی دل قرار دارد و در این صورت كلمات به زمین می ریزد و به دل نمی چسبد.حتی انسان وقتی هم كه می خواهد«موعظه»كند اگر یك خطوراتی در موعظه خود داشته باشد حكم گرد و خاك خواهد داشت، و دیگر به دل نخواهد چسبید و از دلها خواهد لغزید .

اگر«انسان»به«قول»خود عمل كند این به آن می ماند كه گرد و خاك را از روی كوزه بردارند. از این جهت است كه اگر عمل به قول نشده باشد می لغزد .

شما مثلا اگر دندان های خود را مسواك نكنی اما به بچه های خود بگویی كه بچه ها ! دندانهایتان را مسواك كنید !

خوب،طبیعی است كه در چنین صورتی بچه ها می شنوند اما عمل نمی كنند . اما اگر شما مقید باشید به اینكه مرتب مسواك كنید این حرف شما بر دل او خواهد نشست، و گویی كه این نصیحت شما با قلب او لحیم خواهد شد و این لعاب كلام تو به كوزه دل او خواهد چسبید .

«نماز»كه انسان می خواند بیشتر برای آن است كه خود را لحیم كاری كند و خود را لعاب بدهد .

بیشتر برای آن است كه این كلمات در قلب او كاشته شود .نماز«كاشتن»كلام خدا در«دل» است .

این«دل» انسان مثل«مزرعه» است،

چطور اگر در مزرعه تخم گیاه بپاشی تبدیل به یك درخت می شود !

در دل انسان نیز اگر«كلمه» ای بكاری«سبز» خواهد شد.

«كلمه»مثل«بذر» است ، و «دل»مثل«زمین» !

در زمین اگر بذر كاشته شود تبدیل به درخت خواهد شد .

در دل هم اگر كلام كاشته شود، همین كلام در دل سبز خواهد شد .

پس یادت باشد كه هر كلمه ای كه در قرآن و یا نماز می خوانی حاوی یك بذری است كه در دل خود می كاریم .

این«دل»ما«بهشت» آینده ماست !

و ما در «آینده»می بایست در«دل»خود زندگی كنیم !

در آینده این دل ما است كه می شود«بهشت»ما !

و همین دل هست كه می شود«جهنم»ما !

یك شاعر تركی شعری به تركی دارد كه مضمونش این است كه:

زاهد، به من دروغ نگو، در جهنم آتش نیست .

آنهایی كه در جهنم می سوزند از اینجا آتش می برند .

بله، انسان در قلب خود«بهشت»یا«جهنم» درست می كند .

هر كلمه ای كه انسان برای هوای نفس بگوید در دل خودش هیزم آتش كاشته است، وهر كاری را كه برای خدا انجام بدهد در دل خودش بذر درختان بهشتی را كاشته است .

و این«اعمال» انسان است كه فردا«مجسم»می شود .

عمل انسان است كه فردا دست مایه عذاب وی خواهد شد !

و عمل اوست كه مایه رحمت است .

و خود«انسان»همیشه در«قلب» خود زندگی می كند .

پس بذری كه انسان می كارد باید نطفه دار باشد، وگرنه چیزی از آن سبز نخواهد شد .

كلامی هم كه انسان می گوید اگر خودش به حرف خودش عمل كند این كلام نطفه دار خواهد بود؛

یعنی وقتی كه كاشته می شود سبز خواهد شد .

اگر «گوینده»عامل به كلام خود نباشد كلام او«بی نطفه» است، یعنی اگر بكاری هم سبز نمی شود .

پس این«طهارتی»كه در آیه ذكر می كند بسیار مهم است .

می گوید:«بیت» اگر بخواهد سازنده باشد با وجود اینكه بیت را خدا ساخته است، و بیت، بیت خداست اما با همه اینها اگر آلوده باشد ثمر نخواهد داد .

تبیان


ادامه مطلب


[ جمعه 17 اردیبهشت 1395  ] [ 6:16 AM ] [ فروزان ]
[ نظرات(0) ]

مداومت بر نماز رمز عنایت خدا

مداومت بر نماز رمز عنایت خدا

http://file.tebyan.net/a433b6090c/%D9%BE%D9%88%D8%B4%D9%87%20%D8%A8%D8%AF%D9%88%D9%86%20%D9%86%D8%A7%D9%85/%D9%86%D9%85%D8%A7%D8%B2/2.jpeg

برای بهتر شدن در هر امری نیاز به تمرین و ممارست هست که مهارت ایجاد شود در امور معنوی هم همین است اگر کسی میخواهد یک دیندار واقعی باشد و در جاده کمال گام بردارد باید بداند که انجام دستورات دینی نیاز به دقت و تمرین و مداومت دارد .

مثلا برای تأثیر نماز، ستون دینمان  خداوند متعال در قرآن کریم در وصف مؤمنان میفرماید : «الَّذِینَ هُمْ عَلَى صَلَاتِهِمْ دَائِمُونَ»1 ؛ آنان كه بر نماز خویش پیوسته و پاینده‏اند.

این ویژگى آنهاست كه ارتباط مستمر با درگاه پروردگار متعال دارند، و این ارتباط از طریق نماز تأمین مى گردد، نمازى كه انسان را از فحشاء و منكر باز مى دارد، نمازى كه روح و جان انسان را پرورش ‍ مى دهد، و او را همواره به یاد خدا مى دارد، و این توجه مستمر مانع از غفلت و غرور، و فرو رفتن در دریاى شهوات ، و اسارت در چنگال شیطان و هواى نفس مى شود.

بدیهى است منظور از مداومت بر نماز این نیست كه همیشه در حال نماز باشند، بلكه منظور این است در اوقات معین نماز را انجام مى دهند.

اصولا هر كار خیرى آنگاه در انسان اثر مثبت مى گذارد كه تداوم داشته باشد، و لذا در حدیثى از پیغمبر اكرم (صلى اللّه علیه و آله و سلّم ) مى خوانیم : ان احب الاعمال الى الله ما دام و ان قل : محبوبترین اعمال نزد خدا چیزى است كه مداومت داشته باشد، هر چند كم باشد.

بدیهى است منظور از مداومت بر نماز این نیست كه همیشه در حال نماز باشند، بلكه منظور این است در اوقات معین نماز را انجام مى دهند.

در حدیثى از امام باقر (علیه السلام ) مى خوانیم : منظور این است هر گاه انسان چیزى از نوافل را بر خود فرض مى كند همواره به آن ادامه دهد.

گاه دیده میشود که بعضی از جوانان عزیز به این بهانه که هیچ تحولی را در نتیجه نمازشان مشاهده نمیکنند نسبت به نماز بی رغبت میشوند  و گاه ممکن است نماز را به طور کل ترک کنند که این دامی است خطرناک از طرف شیطان مخصوصا با این فضای شبهه ناکی ن که ما در آن قرار داریم باید هر چه بیشتر به نماز پناه ببریم تا بدین وسیله راه هدایت را تشخیص دهیم و به بیراهه های مخوف در نیفتیم و سقوط نکنیم .

گاه یک غبطه و حسرت نسبت به بزرگان و پیشوایان ممکن است ما را به نماز خودمان بدبین و بی میل کند مثلا با خود میگویم نماز آیت الله بهجت کجا و نماز من کجا؟ یا فلان عالم نماز میخواند ما هم نماز میخوانیم؟ خوب این خوب است اما نباید این مقایسه به جای تلاش ما را به عقب براند و بی میل کند به نماز بلکه باید آگاه بود که بزرگان اساتید ما هستند و ما برای استاد شدن باید راه آنها را برویم تا بدان مقصد عالی برسیم نه با یک مقایسه نابجا نا امید گشته و راه پسرفت پیش گیریم .

اگر مداومت بر نماز باشد و شخص در هر چه بهتر شدن آن بکوشد آنجاست که به لذت عبادت دست خواهد یافت تکلیف و عبادت سخت است و کسی در این راه موفق است که سختی ها را به جان بخرد والا با داشتن آرزو و حسرت در دل کاری از پیش نمیرود باید در مقابل طوفان شهوات و غرایز و زرق و برق دنیا مقاوم بود بعد ما هم میشویم الگو و نمونه برای دیگران.(انشاء الله)

منبع: تفسیر نمونه جلد 25


1- سوره معارج آیه 23.


ادامه مطلب


[ جمعه 17 اردیبهشت 1395  ] [ 6:13 AM ] [ فروزان ]
[ نظرات(0) ]