💙💚❤آثار نماز💕💚💙

روایاتی در رابطه با آثار طولانی‌کردن رکوع و سجده

روایاتی در رابطه با آثار طولانی‌کردن رکوع و سجده

1. امام علی(ع) به نقل از پیامبر خدا(ص): «اگر می‌خواهى خداوند، تو را با من محشور فرماید، در پیشگاه خداى یگانه قهّار، سجده‌ات را طولانى کن».[1]
2. امام صادق(ع): «بر شما باد که رکوع و سجود خود را طولانى کنید؛ چرا که وقتی انسان رکوع و سجود خود را طولانى کند فریاد ابلیس برآید که: اى واى! او اطاعت کرد و من عصیان کردم. او سجده کرد و من طغیان کردم».[2]
3. امام صادق(ع): «سه چیز است که اگر مؤمن آنها را بداند [و بدان‌ها عمل کند]، موجب افزایش عمر و پایدارى نعمت بر او خواهد شد». پرسیده شد: آن سه چیز کدام‌اند؟ فرمود: «طول دادن رکوع و سجود در نمازش؛ طول دادن نشستن بر سر سفره خویش، آن‌گاه که دیگران را بر سر سفره خود غذا می‌دهد؛ و نیکى کردن به خانواده‌اش».[3]
4. بُرید عِجلى: به امام باقر(ع) گفتم: کدام‌یک در نماز فضیلتش بیشتر است: قرائتِ بسیار یا طول دادن رکوع و سجود؟ فرمود: «طول دادن رکوع و سجود در نماز، فضیلتش بیشتر است...» .[4]
5. سَماعه: از ایشان (احتمالاً امام صادق ع) پرسیدم آیا رکوع و سجود در قرآن نازل شده است؟ فرمود: «بلى، گفته خداى عزّ و جلّ: اى ایمان آورندگان، رکوع و سجود کنید[5]». پس گفتم: حد رکوع و سجود چیست؟ فرمود: «آنچه از رکوع کفایت می‌کند، سه تسبیح است. می‌گویى: سبحان الله، سبحان الله، تا سه بار و هر کس که توان طول دادن رکوع و سجودش را دارد، آن دو را تا آن‌جا که می‌تواند با تسبیح و ستایش و بزرگداشت خداوند و دعا و زارى طولانی کند که بنده در سجده از هر وقت دیگر به پروردگارش نزدیک‌تر است. و اما امام هنگامى که براى مردم اقامه جماعت می‌کند، سزاوار نیست که نماز را با آنان طول دهد؛ زیرا در میان مردم، اشخاص ناتوان و گرفتار هستند؛ همانا پیامبر خدا(ص) هنگامى که با مردم نماز می‌خواند بر آنان سبک می‌گرفت».[6]

[1]. دیلمی، حسن بن محمد، اعلام الدین فی صفات المؤمنین، ص 268، قم، مؤسسه آل البیت(ع)، چاپ اول، 1408ق.

[2]. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج ‏2، ص 77، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق.

[3]. همان، ج ‏4، ص 49.

[4]. ابن ادریس حلّی، السرائر الحاوی لتحریر الفتاوی، محقق، موسوی، حسن بن احمد، ابن مسیح، ابو الحسن، ج ‏3، ص 598، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، 1410ق؛ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج ‏82، ص 117، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، 1403ق.

[5]. حج، 77.

[6]. طوسی، محمد بن حسن، تهذیب الاحکام، محقق، موسوی خرسان، حسن، ج ‏2، ص 77، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق.

ادامه مطلب

[ پنج شنبه 20 خرداد 1395 ] [ 6:06 AM ] [ فروزان ]

[ نظرات(0) ]

آيا مي‏داني مفهوم سجود چيست؟

سجودي که تنها در نمازهاي واجب يوميه 34 بار انجام مي‏دهيم اين سوال را از مولي علي (ع) کردند، فرمود: وقتي سر بر زمين مي‏نهي، يعني (منها خلقتني) از اين خاک خلقم کردي وقتي سرت را برمي‏داري، يعني (منها اخرجتني) از همين خاک بيرونم آوردي، و سجده دوم را که مي‏کني يعني (اليها تعيدني) به سوي همين خاک مرا باز مي‏گرداني، و وقتي از سجده دوم برمي‏داري، يعني (و منها تخرجني تاره اخري) از همين خاک يکبار ديگر مرا خارج مي‏کني.[1].

پس اي عزيز حال که اين معارف آشکار شد، دقت کن در عظمت خداوند و کوچکي خود و اين که نماز با خضوع و خشوع موجب استفاده‏ي تو است، نه افاده‏ي خدا، زيرا او خدائي است که آسمانها و زمين و خورشيد و ماه و ستارگان و کوه‏ها و اشجار و تمامي جنبندگان ساجد او هستند، حتي از نظر تکوين ملائکه و جن و انس سجده‏کننده براي اويند.

«الم تر ان الله يسجد له من في السموات و من في الارض و الشمس و القمر و النجوم و الجبال و الشجر و الدواب و کثير من الناس و کثير حق عليه العذاب»[2].

سجود، تفسير شده به غايت خضوع و ذلت و اطاعت، خواه، با اراده يا بدون اراده.