بی شک پدر و مادر بر فرزندانشان حقوقى دارند؛ از اين‏رو در قرآن كريم و احاديث پيشوايان معصوم‏ عليهم السلام فراوان به ما سفارش شده است كه از احترام به پدر و مادر و اداى حقوقشان غفلت نكنيم. قرآن كريم مى‏فرمايد: « فَلا تَقُلْ لَهُمَا أُفٍّ وَ لا تَنْهَرْهُمَا وَ قُلْ لَهُمَا قَوْلاً كَريماً»[1] .
در برخى كتاب‏هاى روايى شيعه و اهل‏ سنّت نقل است: «مردى نزد رسول خدا صلى الله عليه وآله وسلم آمد و گفت: به چه كسى نيكى كنم؟ فرمود: مادرت، باز پرسيد به چه شخصى نيكى كنم؟ فرمود: مادرت، براى سومين بار اين پرسش را تكرار كرد آن حضرت نيز فرمود: مادرت، آن شخص براى چهارمين بار پرسيد به چه كسى نيكى كنم؟ پيامبر خدا صلى الله عليه وآله وسلم اين‏ بار فرمود: پدرت[2].
و امّا درباره اين كه آيا شرعاً نماز قضاهاى مادر بر فرزند بزرگ‏تر يا ديگر فرزندان او واجب است يا خير؟ مى‏توان گفت: نظريّات فقهاى اسلام در اين‏باره مختلف است و دليل قطعى و معتبرى بر اثبات آن وجود ندارد و ارزندگى شأن و مقام مادر، در فرهنگ اسلامى كسى را مجاز نمى‏كند بى‏دليل فتوا بدهد نماز قضاهاى او را بايد فرزند بزرگ‏تر يا ديگر فرزندانش بخوانند زيرا اهل‏سنّت، بر اين باورند كه احكام شرعى، بايد از منابع استنباط شود.

پاورقي
[1] سوره اسراء، (17) آيه 23.
[2] شيخ كلينى، اصول كافى، ج 2، ص 159، ح 9، و جامع الاصول، ج 1، ص 397، چاپ بيروت