شرف جاودانه در سجاده نماز شب به دست می آید
شرف جاودانه در سجاده نماز شب به دست می آید
آیت الله العظمی جوادی آملی درباره تاثیر نماز شب و سحر خیزی در تعالی معنوی انسان گفت: شرف مؤمن در اين است كه در آن نشئهای كه بسياري از افراد خاموش یا خواب هستند و فضا آرام است، او با خدای خود گفتگو كند و سحرخيز باشد «شَرَفُ الْمُؤْمِنِ قِيَامُ اللَّيْلِ». اين نماز شب خواندن و شبزندهداری راه را برای گفتگو با «الله» باز ميكند؛ اگر انسان در مواجهه با مرگ، مرگ را می ميراند و تنها از پوست به در می آيد ـ نه بپوسد ـ شرف جاودانه می طلبد و شرف جاودانه فقط در كنار سجاده نماز شب به دست می آید که فرمود: «شَرَفُ الْمُؤْمِنِ قِيَامُ اللَّيْلِ».
وی در خصوص اهمیت سحرخيزی و شب زنده داری از منظر قرآن كريم افزود: اين مضمون يكی از آيات قرآن كريم است که فرمود گرچه بامداد و شامگاه، نيمروز و آغاز روز و پايان روز فرصت براي عبادت هست؛ امّا نشئه شب، نماز شب و سَحر، حكم خاص خود را دارد که از بامداد بهتر است، از شامگاه بهتر است و از نيمروز بهتر است، فرمود هيچكدام از اين نماز پنجگانه كار نماز شب را نميكند. پاها استوارتر! دلها شفافتر! قلبها گوهربارتر! اگر اشكي هست، بالأخره آن سوزِ دل را اين اشك بايد بنشاند، گرچه بعضی گفتند هرگز ممكن نيست که سوزِ دل با اشك چشم نشانده شود؛ ولي بالأخره كمك ميكند. به قول حافظ: گريه شام و سحر شکر که ضايع نگشت ٭٭٭ قطره باران ما گوهر يک دانه شد
لذا حضرت فرمود که شرف مؤمن در سحرخيزي اوست! اگر كسی سحرخيز بود، طرز فكر، گفتار، رفتار، نوشتار و مَنش او همه آموزنده است؛ نه بيراهه می رود و نه راه كسی را می بندد.
منبع : خبرگزاری مهر
ادامه مطلب
چگونه یک شخص بی نماز را به نماز دعوت کنیم؟

دعوت به نماز، امر به معروفی است که ستون و اساس دین را هدف خود قرار داده است و برای انجام آن باید بدانید که: وقتی شما بر بالای یک بلندی ایستاده اید و منظره ای بسیار باشکوه می بینید، توصیف این منظره برای دوستان که در پایین ایستاده، او را مانند شما به وجد نمی آورد. باید دست او را بگیرید و بالا ببرید، تا او نیز ببیند و بعد می فهمد آنچه را که شما فهمیده بودید. بنابراین باید زاویه نگاه یک مومن نماز خوان را برای کسی که تارک نماز است، ایجاد کنید.
کسی که نماز نمی خواند، به جایگاه خود در هستی توجه ندارد و اگر سخنی از ایمان و خدا می گوید، بیش تر لقلقه زبانی اوست. و الا این شخص یا مرگ را پوسیده شدن و تمام شدن می داند، که با این نگاه پوچی به او هجوم می آورد و از زندگی ساقط می شود. یا اینکه حقیقت را می یابد و با دیدن زندگی جاودان، ترک نماز، در نظرش یک بلاهت محض خواهد بود.
البته می توان با زاویه دید محدود این انسان ها، همراه شد و سخنانی در حد خودشان گفت! از این کلام به شدت در سطح پایین که خواص نماز در سلامت جسم را بیان کنید. تا اینکه اثرات نماز در آرامش معنوی و روحی را بشمارید.
اما حقیقت بسیار فراتر از این امور است. آیت الله دستغیب در ابتدای کتاب گناهان کبیره خود، مثال زیبایی دارند و آن اینکه فرض کنید در زمان قدیم با کاروانی عازم مسافرت هستید. در یکی از کاروانسراها، راهنمای کاروان را می بینید که بسیار نگران و شدیدا در جنب و جوش است. به این دلیل که تا منزل بعدی راه سختی در پیش دارید و باید حسابی خود را مهیا کنید و آب بردارید و ... حال شما چگونه خواهد شد؟ ایا بی تفاوت می نشینید و او را نگاه میکنید؟
حال ما در مسیر سیر به سمت قیامت قرار گرفته ایم و خواه ناخواه این مسیر را می پیماییم. راهنمای این کاروان کسی مانند امیرالمومنین(ع) است که می فرماید: «لَوْ كُشِفَ الْغِطَاءُ مَا ازْدَدْتُ یَقِینا؛[۱] اگر تمام پرده های غیب کنار روند، بر یقین من افزوده نمی شود.» و همین ایشان است که با آن همه عبادت و فضیلت، چنان در محراب می گرید و می نالد که تمام صورتش خیس شده و می گوید: «آهِ آهِ مِنْ قِلَّةِ الزَّادِ وَ بُعْدِ السَّفَرِ وَ وَحْشَةِ الطَّرِیقِ وَ عِظَمِ الْمَوْرِدِ؛[۲] آه آه از كمى توشه و دورى راه و درازى سفر و سختى ورودگاه، و ترس و وحشت راه.»
چگونه می توان لحظه ای از این منظر ماجرا را نگریست و در غفلت به سر برد.
كتابهاى زیر در مورد نماز توصیه مى شود.
راز نماز؛ محسن قرائتى
راز نماز؛ بى آزار شیرازى
پرواز در ملكوت؛ امام خمینى(ره)
از ژرفاى نماز؛ سید على خامنه اى
گفتار رمضان (طنطاوى )؛ ترجمه احمد آرام
این است نقش عبادات؛ محمد باقر صدر
[۱]. ارشاد القلوب، ج ۲، ص ۲۱۲.
[۲]. إرشاد القلوب إلى الصواب ج۲، ص ۲۱۸.
منبع : شهر سوال
ادامه مطلب
چهار رکعت نماز بجای تمام نمازهای قضا شده ! (این روایت درسته ؟)
چهار رکعت نماز بجای تمام نمازهای قضا شده ! (این روایت درسته ؟)
در سایت های مختلف روایتی آمده که نمازی را یاد می دهد که جای همه نمازهای قضا شده را می گیرد آیا این روایت صحت دارد ؟ روایت اینه: اگر نماز قضا دارید (ماه مبارک رمضان)حضرت رسول اکرم (ص) فرمود: هر که نماز قضا بر ذمه اش باشد قبل از ظهر جمعه آخر ماه مبارک رمضان چهار رکعت نماز به دو سلام (۲تا دو رکعتی) بخواند و در هر رکعت بعد از حمد یک مرتبه آیة الکرسی و پانزده مرتبه سوره ی کوثر را تلاوت نماید که دویست سال نماز قضا را کفایت می کند و روایت دیگر از آن حضرت چهار صد سال و روایت از حضرت امیرالمومنین ششصد سال و از حضرت رسول سوال کردند مردم آخر الزمان بیش از صدسال عمر نمی کنند نماز قضاهای پدر و مادر و اقربای او را کفایت می کند .
در پاسخ به این مطلب چند نکته قابل طرح است :
اولا: طبق جستجويي که در منابع معتبر روايي شيعه داشتيم اين روايت را نيافتيم.
ثانيا: بر فرض وجود چنين روايتي مفاد آن با ساير روايات قطعي و معتبر در تعارض است. زيرا روايات متعددي دلالت بر «وجوب قضاء ما فات کما فات»(۱) دارد يعني قضاء نمازي که فوت شده و از دست رفته، بايد همانگونه که از دست رفته باشد. اگر دو رکعت بود دو رکعت، اگر شکسته بوده شکسته و .. و لذا هيچ چيزي جز بجا آوردن نمازهاي قضا شده نمي تواند جايگزين آن گردد.
برفرض صحت سند منظور اين است كه ثواب نمازهاي قضا را دارد نه اين جاي آن را پر كند. مثل اين كه در باره برخي كارها گفته شده ثواب حج را دارد معناي آن اين نيست كه اگر مستطيع هست نيازي به حج رفتن نيست.
پي نوشت ها:
۱. شيخ حر عاملي، وسائل الشيعه، مؤسسه آل البيت، سال ۱۴۰۹ هـ.ق، ج۸، ص ۲۶۸.
منبع : شهر سوال
ادامه مطلب
چنانچه ندانیم چقدر نماز قضا داریم باید چه كنیم؟
چنانچه ندانیم چقدر نماز قضا داریم باید چه كنیم؟
امام خمینی(ره): كسى كه چند نماز از او قضا شده و شماره آنها را نمى داند مثلا نمى داند چهار تا بوده یا پنج تا، چنانچه مقدار كمتر را بخواند كافى است و همچنین اگر شماره آنها را مى دانسته و فراموش كرده، اگر مقدار كمتر را بخواند كفایت مى كند.[۱]
مکارم: کسى که چند نماز از او قضا شده و شماره آنها را نمى داند، مثلاً نمى داند دو نماز بوده یا سه نماز، کافى است مقدار کمتر را بخواند، امّا اگر قبلاً شماره آنها را مى دانسته، ولى به واسطه سهل انگارى فراموش کرده، احتیاط واجب آن است که مقدار بیشتر را بخواند.[۲]
صافی: كسی كه مثلاً چند نماز صبح یا چند نماز ظهر از او قضا شده و شماره آنها را نمیداند، مثلاً نمیداند كه سه یا چهار یا پنج نماز بوده، چنان چه مقدار كمتر را بخواند كافی است. ولی اگر شماره آنها را میدانسته و فراموش كرده، بهتر آن است كه به قدری نماز بخواند كه یقین كند تمام آنها را خوانده است، مثلاً اگر فراموش كرده كه چند نماز صبح از او قضا شده است، و یقین دارد كه بیشتر از ده تا نبوده، ده نماز صبح بخواند.[۳]
سیستانی: كسى كه مثلاً چند نماز صبح، يا چند نماز ظهر از او قضا شده و شماره آنها را نمى داند، يا فراموش كرده، مثلاً نمى داند كه سه، يا چهار، يا پنچ نماز بوده، چنانچه مقدار كمتر را بخواند كافى است، ولى بهتر اين است كه بقدرى نماز بخواند كه يقين كند تمام آنها را خوانده است، مثلاً اگر فراموش كرده كه چند نماز صبح از او قضا شده است و يقين دارد كه بيشتر از ده نماز نبوده، احتياطاً ده نماز صبح بخواند.[۴]
فاضل(ره): كسى كه چند نماز از او قضا شده و شماره آنها را نمى داند مثلاً نمى داند چهار تا بوده یا پنج تا، چنانچه مقدار كمتر را بخواند كافى است، لكن احتیاط واجب آن است چنانچه شماره آنها را قبلاً مى دانسته و بعد فراموش نموده مقدار زیادتر را بخواند.[۵]
بهجت(ره): كسى كه چند نماز از او قضا شده وتعداد آنها را نمى داند مثلا نمى داند چهار تا بوده یا پنج تا، چنانچه براى او مشكل نیست وعسر وحرج در كار نباشد، لازم است آن قدر نماز بخواند تا علم پیدا كند به مقدار نمازهاى قضا شده یا این كه بیشتر نماز قضا خوانده است، و اگر تحصیل علم ممكن نیست، به مقدارى كه اطمینان پیدا كند نماز بخواند، و اگر آن هم نشد به قدرى كه گمان پیدا كند، واین احتیاطات در صورتى است كه مى داند یا احتمال مى دهد كه سابقا مقدار آنها را مى دانسته والا فقط به قدرى كه یقین دارد نماز بخواند ودر مورد مقدار بیشتر، احتیاط كردن خوب است ولى ظاهر این است كه لازم نیست.[۶]
تبریزی(ره): كسى كه مثلا چند نماز صبح يا چند نماز ظهر از او قضا شده وشماره آنها را نمى داند يا فراموش كرده، مثلا نمى داند كه سه يا چهاريا پنج نماز بوده، چنانچه مقدار كمتر را بخواند كافى است، ولى بهتر اين است كه به قدرى نماز بخواند كه يقين كند تمام آنها را خوانده است، مثلا اگر فراموش كرده كه چند نماز صبح از او قضا شده است و يقين دارد كه بيشتر از ده تا نبوده، احتياطا ده نماز صبح بخواند.[۷]
وحید خراسانی: كسى كه مثلا چند نماز صبح یا چند نماز ظهر از او قضا شده و شماره آنها را نمى داند یا فراموش كرده ـ مثلا نمى داند كه سه یا چهار یا پنج نماز بوده ـ چنانچه مقدار كمتر را بخواند كافیست، ولى احتیاط مستحبّ این است كه به قدرى نماز بخواند كه یقین كند تمام آنها را خوانده است، مخصوصاً در صورتى كه یقین به مقدار داشته و بعد از آن مقدار را فراموش كرده باشد.[۸]
[۱]. توصیح المسائل امام(ره)، مسئله ۱۳۸۳.
[۲]. توضیح المسائل آیت الله مکارم شیرازی مسأله ۱۱۹۹.
[۳]. توضیح المسائل آیت الله صافی مسأله۱۳۹۲.
[۴]. توضیح المسائل آیت الله سیستانی مسأله ۱۳۶۳.
[۵]. توضیح المسائل آیت الله فاضل(ره)، ص ۲۳۰.
[۶]. توضیح المسائل آیت الله بهجت(ره)، مسأله۱۱۲۳.
[۷]. توضیح المسائل آیت الله تبریزی(ره)، مسأله۱۳۹۲.
[۸]. توضیح المسائل آیت الله وحید خراسانی، مسأله۱۳۹۱.
منبع:شهر سوال
ادامه مطلب