نمازگزار بايد نخست وضو بسازد و تن و پوشاك او پاك باشد تا بتواند در پيشگاه خدايش يار يابد و با او سخن بگويد كه : پاك شو اول و پس ديده بر آن پاك انداز، كم كم آگاه مى شود كه جان نمازگزار هم بايد مانند تن و پوشاك او پاك باشد. و چون جان آدم پاك شده است آنچه كه از او پديد مى آيد پاك خواهد بود كه از كوزه همان برون تراود كه در اوست . پس نمازگزار راستين ، پنهان و آشكار او، درون و بيرون او، دست و دهن او، انديشه ها و پيشه هاى او، خواسته ها و كار و كوشش او همه پاك اند. (1)

1-  هزار و يك كلمه ، ج 2، ص 278.

 پندهاى حكيمانه علامه حسن زاده آملى
نويسنده : عباس عزيزى