«الصَّلاةُ مِعْراجُ المُؤْمِن(1)؛ نماز، معراج و نردبان ترقّى مؤمن است.» همچنین در روایت داریم: «لَو یَعْلَمُ المُصَلى ما یَغْشاهُ مِن جَلالِ اللَّه، مَا انْفَتَلَ مِن صَلاتِه(2)؛ اگر نمازگزار مى دانست كه از جلال الهى چه اندازه او را فرامى گیرد، هرگز از نماز روى برنمى گرداند.» برجستگان و بزرگان... عملاً اعتنا به نماز را به دیگران بیاموزند و در همه جا حركت به سمت نماز و شتافتن به نماز محسوس باشد.(3) از حدیثِ «كُلُّ شى ءٍ مِن عَمَلِك تَبَعٌ لِصَلاتِك(4)؛ تمامِ اعمالِ تو، در قبول یا ردّ تابع نمازت است.» معلوم مى شود كه نماز از همه اعمال عبادى، بالاتر است. از حدیث: «لَم یُنادَ بِشَىْ ءٍ كَما نُودِىَ بِالوِلایَةِ(5)؛ به هیچ چیز به اندازه شما ولایت فرا خوانده نشده است.» استفاده مى شود كه ولایت از بینِ عبادات خمسه(6) از همه بالاتر است.(7) در اسلام از نماز هیچ فرضیه اى بالاتر نیست. چطور نماز را اینقدر سستى مى كنید در آن؟(8) شما پرونده هایى كه در دادگسترى ها هست بروید ببینید، از نمازخوانها ببینید پرونده ها هست آنجا؟ از بى نمازها پرونده هست هر چه پرونده پیدا كنید پرونده بى نمازهاست.(9) نماز، ذكر خداست و آنكه با ذكر خدا همراه شد، منش و روش نیز خداگونه خواهد شد و آنكه از یاد خدا روى برتافت زندگى سختى را بر جان خرید و به فساد كشیده شد. امام خمینى رحمه الله فرمود: «نماز خوب، فحشا و منكر را از یك امتى بیرون مى كند. اینهایى كه در این مراكز فساد كشانده شده اند، اینها این بى نمازها هستند. نمازخوان ها در مساجد هستند و مهیّا هستند براى خدمت.»(10) ناسپاسى بزرگى است كه كسى در محیط اسلامى بسر برد و نماز را كه برترین وظیفه هر مسلمانى است بجا نیاورده. چنین كسى نزد خدا و نزد بندگان خدا روسیاه است و در حقّ خودش هم مقصّر است.(11)

1) بحارالانوار 79 : 247.
2) این عبارت برگرفته از دو روایت است: الف. لو یَعلمُ المُصَلىّ ما فى هذا الصَّلاةِ مَا انْفَتَلَ؛ اگر نمازگزار مى دانست كه چه چیز در این نماز نهفته است، هرگز از آن روى برنمى گرداند. الكافى 3 : 265؛ وسائل الشیعة 4 : 32.
یا: لو یَعلمُ المُصَلى من یُناجى مَا انْفَتَلَ؛ اگر نمازگزار مى دانست كه با چه كسى مناجات مى كند، هرگز از آن روى برنمى گرداند. من لا یحضره الفقیه 1 : 210؛ وسائل الشیعة 4 : 33.
ب. لو یَعْلَم المُصَلى ما یَغْشاهُ مِنْ جَلال اللَّه ما سَرَّهُ اَن یَرْفَعَ رَأْسَه مِن سُجُودِهِ؛ اگر نمازگزار مى دانست كه در حال نماز تا چه حد جلال الهى او را فراگرفته است، خوش نمى داشت كه سر از سجده بردارد. مستدرك الوسائل 3 : 80؛ بحارالانوار 10 : 110؛ الخصال 2 : 632؛ بحارالانوار 79 : 207.
3) آیة اللَّه خامنه اى.
4) نهج البلاغه : 383؛ وسائل الشیعة 4 : 161؛ بحارالانوار 33 : 581؛ 74: 392؛ 80: 14.
5) الكافى 2 : 18-21؛ وسائل الشیعة 1 : 17؛ بحارالانوار 65 : 332.
6) عبارت اند از: نماز، روزه، حج، زكات، ولایت.
7) امام زمان در كلام آیت اللَّه بهجت : 32.
8) امام خمینى(قدس سره).
9) امام خمینى(قدس سره).
10) صحیفه نور 12 : 150.
11) مقام معظّم رهبرى حفظه اللَّه. پیام به كنگره نماز سال 1378.