برخى‏ می ‏گويند: «تا خداوند مشكلات ما را حل نكند نماز نمی خوانیم» آيا اين درست است؟

 1.اگر قرار باشد نماز فقط برای بی مشکل ها باشد، پس هیچ کس نباید نماز بخواند. زیرا همه مردم به شکلی مشكلى دارند. خداوند می فرماید: «همانا ما انسان را در رنج و زحمت آفريديم»  همچنین حضرت على عليه السلام ‏فرمودند: «دنيا خانه‏اى است كه با سختى‏ها عجين شده است»   2.کسانی که می گویند: «تا خداوند مشکلات ما را حل نکند نماز نمی خوانیم» می پندارند که خداوند به نماز آنها احتیاج دارد و آنها با خداوند مبادله می کنند، نماز را می دهند و حل مشکلات را می گیرند در حالی که قرآن مى‏فرمايد: « اگر همه مردم روى زمين كافر بشوند نقصى بر خدا وارد نيست و كمبودى براى خدا ايجاد نمى‏شود» خداوند نمی خواهد ما برای او نماز بخوانیم بلکه می خواهد ما برای سعادتِ خودمان نماز بخوانیم.

 3.آيا احتمال نمي دهند كه مشكلات فعلى به جهت ناسپاسي هاى گذشته و ترک نماز باشد؟! قرآن نماز را بالاترین نمونه یاد خدا معرفی می کند. و در آیه دیگر مي فرمايد: «و هر كس از ياد من روى گردان شود، زندگى (سخت و) تنگى خواهد داشت!»

 4.آيا فكر نمي كنند با ترك نماز يكي از مهمترين ابزارهاي حل مشكل را كنار گذاشته اند؟ آيا نمي دانند خداوند براي رفع مشكلات، كمك گرفتن از نماز را توصيه نموده است: « از صبر و نماز يارى جوييد»

 5.همچنین وجود برخي مشكلات سبب رشد مؤمنين است و نبايد آن را به عامل سقوط خود تبديل نمود.  حضرت موسى (ع) به خداوند عرض كرد: خدايا دوست ندارم كه همیشه بيمار و ضعيف گردم و در عبادت من سستى پيدا گردد و هم دوست ندارم هميشه سالم باشم كه تو را فراموش كنم، بلكه دوست دارم گاهى بيمار شوم كه تو را ياد كنم و گاهى سالم شوم، و تو را شكرگذارم.

منبع : مرکز تخصصی نماز