امام صادق (علیه السلام) فرمودند: هنگامی که خداوند بخواهد به بنده ای خیر برساند، اگر گناهی کرد، بلافاصله به گرفتاری ای دچارش می کند و با استغفار، خدا را مجددا یاد می کند و هنگامی که خدا بخواهد به بنده ای شر برساند (البته بخاطر اعمالی که خود بنده انجام داده) اگر بنده گناهی کرد، بلافاصله نعمتی به او می دهد تا استغفار الهی را فراموش کند و مشغول آن نعمت گردد و این همان گفته خداوند در قرآن است که می فرماید: به زودی به آن ها مهلت گناه می دهیم، از آنجایی که نمی دانند. یعنی هنگام معصیت به آن ها نعمت می دهیم.
قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع‏ إِنَّ اللَّهَ إِذَا أَرَادَ بِعَبْدٍ خَيْراً فَأَذْنَبَ ذَنْباً أَتْبَعَهُ بِنَقِمَةٍ وَ يُذَكِّرُهُ الِاسْتِغْفَارَ وَ إِذَا أَرَادَ بِعَبْدٍ شَرّاً فَأَذْنَبَ ذَنْباً أَتْبَعَهُ بِنِعْمَةٍ لِيُنْسِيَهُ الِاسْتِغْفَارَ وَ يَتَمَادَى بِهَا وَ هُوَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ- سَنَسْتَدْرِجُهُمْ‏ مِنْ حَيْثُ لا يَعْلَمُونَ‏ «2» بِالنِّعَمِ عِنْدَ الْمَعَاصِي.(1)
البته گمان نشود که هر جا و هر شخصی نعمتی فراوان داشت، مورد غضب الهی واقع شده و استدراج صورت گرفته، بلکه اگر این نعمت ها به همراه شکر و سپاس گذاری از خدا باشد، نعمت واقعی است و سبب رشد و تکامل خواهد بود زیرا در حدیث داریم که عمر بن يزيد می گويد: به امام صادق (عليه السّلام) عرض كردم: من از خداى عز و جل مال خواستم بمن روزى كرد و باز از او فرزند خواستم، به من روزى كرد، و از او خواستم به من منزل دهد، روزى كرد، مي ترسم از اين كه اين استدراج‏ باشد، (امام علیه السلام) فرمود: برای خدا با سپاس گزارى استدراج‏ نيست‏.
عَنْ عُمَرَ بْنِ يَزِيدَ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع إِنِّي سَأَلْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْ يَرْزُقَنِي مَالًا فَرَزَقَنِي وَ إِنِّي سَأَلْتُ اللَّهَ أَنْ يَرْزُقَنِي وَلَداً فَرَزَقَنِي وَلَداً وَ سَأَلْتُهُ أَنْ يَرْزُقَنِي دَاراً فَرَزَقَنِي وَ قَدْ خِفْتُ أَنْ يَكُونَ ذَلِكَ اسْتِدْرَاجاً «1» فَقَالَ أَمَا وَ اللَّهِ مَعَ الْحَمْدِ فَلَا.(2)
ـــــــــــــــــــــــــ
(1) الكافی (ط - الإسلامية)، ج‏2، ص452.
(2) الكافی (ط - الإسلامية)، ج‏2، ص97.

منبع : http://www.askquran.ir