در آيات و روايات براي نمازگزاران حقيقى، خصايص و ويژگى ‏هاى‏ زيادى مطرح گرديده از جمله در قرآن كريم به موارد ذيل اشاره گرديده:
- مداومت بر نماز«الذين هم على صلاتهم دائمون»[1]
- انفاق مال در راه خدا به محروم (والذين هم فى اموالهم حق معلوم للسائل و المحروم)[2]
- حفظ عفت درشهوت جنسى (والذين هم لفروجهم حافظون)[3]
- رعايت امانت و وفاى به عهد (والذين هم لاماناتهم و عهدهم راعون)[4]
- محافظت بر اوقات و شرايط نماز (و الذين هم على صلواتهم يحافظون)[5]

از معصومين عليهم السلام نيز رواياتي نقل گرديده كه از آن ها مي توان به ويژگي هاي نمازگزار واقعي پي برد از جمله:
امام صادق عليه السلام در روايتي فرموده اند:« خداوند تبارك و تعالي مي فرمايد: همانا نماز كسي را قبول مي كنم كه:
 - دربرابر عظمتم تواضع كند و برايم خاكسار باشد.
 - براي رضاي من از شهوت ها دوري جويد؛
 - روزهايش را با ذكر من به شب رساند؛
 - بر بندگانم فخري نفروشد؛
 - گرسنگان را سير كند؛
 - برهنگان را بپوشاند؛
 - بر مصيبت ديدگان رحم كند؛
 - بي پناهان را پناه دهد؛
اوست كه نور (بندگي اش) مانند خورشيد مي درخشد.» [6]
در روايت ديگري آن حضرت در خصوص تشخيص بين نمازگزار غيرواقعي از نمازگزار واقعي بيان داشته اند:« به طول ركوع و سجود شخص ننگريد (فريفته نگرديد) زيرا ممكن است به آن عادت كرده باشد و اگر ترك كند موجب وحشتش گردد، ليكن به راستي گفتار و اداي امانتش بنگريد.» [7]

پي نوشت :
[1] - معارج (70)، آيه 23
[2] - همان، آيات 24 و 25
[3] - مؤمنون(23)، آيه 5
[4] - همان، آيه 8
[5] - مؤمنون (23)، آيه 9
[6] - بحار الأنوار، ج‏66، ص 391
[7] - الكافي، ج‏2، ص 105
كتاب پرسش ها و پاسخ هاي نماز، سيد حسن موسوي (مركز تخصصي نماز)

منبع : مركز پاسخگويي به سوالات ديني انوارطاها