ما با كارواني همراه نمي‌شويم كه آل محمد(ص) در آن نباشد
نماز عارفان
بابا حسن، از عارفان زمانة خود بود. وقتي به نماز مي‌ايستاد، بزرگان شهر به او اقتدا مي‌كردند.
روزي نماز صبح را در مسجد خواند و برخاست كه به خانة خود رود. در ميان مأمومين، شيخ ابوسعيد ابوالخير را ديد. او را به خانة خود برد و با يك‌ديگر سخن گفتند. در ميان گفت‌وگو، ابوسعيد گفت: چرا در تشهد و قنوت نماز، بر محمد(ص) درود فرستادي، اما نامي از آل محمد نياوردي؟ بابا حسن گفت: فقهاي ما، برخي ذكر آل محمد را در نماز، جايز شمرده‌اند و برخي مجاز ندانسته‌اند. من از باب احتياط، به نام محمد(ص) قناعت مي‌كنم.
ابوسعيد گفت: اما ما با كارواني همراه نمي‌شويم كه آل محمد(ص) در آن نباشد.[1]
[1]. شفيعي کدکني، آن سوي حرف و صوت، گزيدة اسرارالتّوحيد در مقامات ابوسعيد ابوالخير، انتشارات سخن، ۱۳۷۲.
سایت قنوت
ادامه مطلب
نماز در درياي اشك
نماز در درياي اشك
امام باقر(ع) را در سفر حجّ ديدند که غسل کرد و با پاي برهنه وارد منطقة حرم شد. چون به مسجدالحرام رسيد، به کعبه نگريست و با صداي بلند گريست. آنگاه طواف کرد و بعد از نماز سر به سجده نهاد. آنگاه كه سر از زمين برداشت، ديدند كه سجاده‌گاه امام(ع) مرطوب و خيس است.[1]
مي‌فرمود: «الصَّلاةُ عَمُودُ الدّينِ، مَثَلُها كَمَثَلِ عَمُودِ الْفِسْطاطِ، إذا ثَبَتَ الْعَمُودُ ثَبَتَ الاَْوْتادُ وَ الاَْطْناب، وَ إذا مالَ الْعَمُودُ وَانْكَسَرَ لَمْ يَثْبُتْ وَ تَدٌ وَ لا طَنَبٌ؛[2] نماز ستون دين است؛ همچون تيرك و ستون خيمه كه اگر محكم و استوار باشد، ميخ‌ها و طناب‌هاي پيرامون خيمه پا بر جا است و اگر سُست يا كج باشد، ميخ‌ها و طناب‌هاي اطراف آن از جا كنده مي‌شود.»
نوشته‌اند: در شبانه روز صد و پنجاه رکعت نماز مي‌گزارد، و از امام صادق(ع) نقل است که پدرش را بنا بر وصيتِ خود او، در جامه‌اي که هنگام نماز بر تن مي‌کرد، به خاک سپردند.[3]
[1]. کشف الغمّه في معرفة الائمة، ج۲، ص۳۲۹.
[2]. وسائل الشيعه، ج4، ص27، ح4424
[3]. بحار الانوار، ج۴۶، ص۲۲۰.
سایت قنوت
ادامه مطلب
توصیه‌های ویژه امام رضا(ع) برای دعا کردن
توصیه‌های ویژه امام رضا(ع) برای دعا کردن
امام رضا علیه السّلام به اصحابشان سفارش می‌کردند که دعاهاى خود را مخفى کنند و درخواست خود را به مولای خود محرمانه بگویند تا کسى از آن باخبر نگردد......
ادامه مطلب
سوره ای در قرآن که به سوره امام حسین(ع) مشهور است
سوره ای در قرآن که به سوره امام حسین(ع) مشهور است
براساس روایتی از امام صادق(ع)، هشتادمین سوره مبارکه قرآن که در جزء سی ام قرار دارد، سوره امام حسین(ع) نام دارد.
حجت الاسلام «جواد محدثی» در کتاب «فرهنگ عاشورا» در باره سوره ای در قرآن که به سوره امام حسین(ع) مشهور است نوشته است:
این سوره (سوره فجر)، در روایت امام صادق (ع) به سوره امام حسین (ع) مشهور است و توصیه شده که در نمازهای واجب و مستحب ، خوانده شود : « اِقْرَؤُا سُورَةَ الفَجِرِ فی فَرائِضِکم وَ نَوافِلِکم ، فَاِنها سُورَةُ الحُسَین (ع) وَ ارْغَبُوا فیها ».(1)
و این نامگذاری، جالب است، « چرا که قیام کربلای حسین (ع) خود انفجار فجری از ایمان و جهاد بود، در ظلمت شب جور و شرک بنی امیه ، و همچنان که با فجر و آغاز روز، حرکت و حیات مردم شروع می شود، با خون حسین (ع) و یارانش در عاشورا، اسلام جانی تازه گرفت و حیاتی مجدد یافت . » در ذیل روایتی از امام صادق (ع)، علت نامگذاری این سوره به سوره فجر ، این بیان شده که سیدالشهداء نفس مطمئنه و راضیه و مرضیه است و یارانش نیز اینگونه اند: « فَهُوَ ذُوالنَفسِ المُطمَئِنةِ الراضِیةِ المَرضِیةِ وَ اَصحابُهُ مِن آلِمُحَمدٍ هُم الراضُونَ عَن اللهِ یومَ القِیامَةِ وَ هُوَ راضٍ عَنهُم ».(2)
« والفجر » که سوگند خدای ازلی استروشنگر حقی است که با آل علی است
این سوره به گفته امام صادق (ع) مشهور به سوره «حسین بن علی » است.
پی نوشت ها:
(1). سفینة البحار ، ج 2 ، ص 346 ، عوالم ( امام حسین ) ، ص 97 .
(2). عوالم ( امام حسین ) ، ص 98 .
سایت قنوت
ادامه مطلب
درباره وبلاگ
آرشیو ماهانه
آرشیو موضوعی
آمار وبلاگ
دیگر امکانات
دستور آسان نماز شب از زبان حجت الاسلام عالی وصیت شهدا