راه های رسیدن به حضور قلب:

یکىاز راه‏ هاى کسب حضور قلب، دانستن معناى نماز و در نظر آوردن ترجمه کلماتىاست که انسان در نماز میگوید. و بعد از نماز در اوقاتی که فراغت دارد به معانی نماز فکر کند به ایاتی که نماز خوانده می شود توجه داشته باشد.

راهدیگر این است که به نماز با دید بالا نگاه بکند و به آن اهمیت ویژه ای بدهد و بداند که تمام دنیا فانی و از بین رفتنی است و آخرت است که به نفع انسان است و این فکر باعث می شود که انسان در نماز هم حضور قلب داشته باشد چون در این صورت دنیا در نظر انسان بی اهمیت است و لذا فکرش به ان مشغول نمی شود، 

انسان وقتی به نماز می ایستد باید خود را در محضر قدرتمندترین موجود بداند همان گونه که وقتی به دیدار یک ریس می رود که نه قدرت بر رفع تمام مشکلات انسان را دارد و نه قدرت به نابودی انسان، سعی می کند تمام حواسش را جمع کند و با دقت به حرفهایش گوش بدهد و با دقت و توجه با او حرف بزند در نماز نیز این گونه احساس را داشته باشد که با کسی حرف میزند که می تواند تمام نیازهایش را بر طرف کند و اگر غضب ناک شد به کمتر ازچشم بر هم زدنی می تواند زندگی اش را نابود کند..

راه دیگر تعظیم است: ما در مقابل هیچ قدرت و ابرقدرتى خم نمى‏شویم و سر تسلیم فرود نمى‏ آوریم و راست قامتى خود را نمى ‏شکنیم، ولى در برابر تو، که کمال بى‏ پایانو قدرت بى‏ انتهایى، تعظیم مى‏ کنیم، گردن خم مى‏ سازیم، به خاک مى‏ افتیم، «سجود» مى‏ کنیم، پیشانى بر زمین مى ‏گذاریم، تسبیح‏گوى توئیم و زبان به ستایش تو مى ‏گشائیم‏ و این فکر به انسان دست نمی دهد مگر این که خدا را از همه موجودات بزرگ تر بداند و خود را خار و ذلیل و حقیر و کوچک بشمارد در این صورت است که نفس نیز در مقابل قدرت الهی تعظیم خواهد کرد و تمام وجودش را به خداوند تقدیم می کند.
راه دیگر، انتخاب مکانى براى نماز است که رفت و آمدها و سر و صداها، صحبت‏ها، عکس‏ها و تابلوها، او را به خود مشغول نسازد.
راهدیگر، انجام مستحباتى است که پیش از نماز و هنگام نماز، رعایت آنها به نمازگزار حالت توجّه بیشترى مى‏ دهد و او را به یاد خدا و بندگى خویش مى ‏اندازد.
خدا برترین موجود است و هستى همه موجودات به او بستگى دارد. ما، بنده‏اى نیازمند و ناتوان، که از نعمت‏هاى او برخورداریم، به شکرانه نعمتهایش به عبادت و نماز مى ‏ایستیم.

منابع: معراج السعاده ص 724