سفارش امام در مورد نماز صبح و مغرب‏

مرحوم کلینی و شیخ طوسی و طبرسی از زهری نقل کرده‏اند که گفت: مدتها در طلب حضرت مهدی علیه السلام بودم و در این راه اموال فراوانی (در راه خدا) خرج کردم ولی به هدف خود نرسیدم تا اینکه به خدمت «محمد بن عثمان»، (دومین نایب خاص امام زمان در عصر غیبت صغرا که به سال 305 هجری از دنیا رفت) رسیدم. مدتی در خدمت او بودم تا روزی از او خواهش کردم که مرا به خدمت امام زمان علیه السلام ببرد، اما او پاسخ منفی داد، ولی من بسیار تضرّع کردم تا اینکه سرانجام به من لطف کرد و فرمود: فردا اوّل وقت بیا، وقتی فردای آن روز، اوّل وقت به خدمت او رفتم، دیدم همراه جوانی خوش سیما و خوشبو می‏آید، به من اشاره کرد که این است آن کس که در طلبش هستی. به خدمت امام زمان علیه السلام رفتم و آنچه سؤال مطرح کردم، پاسخ مرا فرمود، تا اینکه به خانه‏ای رسیدیم و داخل خانه شد و دیگر او را ندیدم.
در این ملاقات، دو بار به من فرمود: «از رحمت خدا دور است کسی که نماز صبح را تأخیر بیندازد تا ستاره‏ها دیده نشوند و نماز مغرب را تأخیر بیندازد تا ستاره‏ها دیده شوند».

**داستانهای صاحبدلان،ج‏1،ص‏131 و 132،به نقل از حق الیقین،ص‏302.***