محو گناه‏

ابا الحسن موسی بن جعفر علیهما السلام یحدث عن ابیه - علیه‏السلام - انه قال:
من اسبغ وضوئه فی بیته و تمشط و تطیب ثم مشی من بیته غیر مستعجل و علیه السکینة و الوقار الی مصلاة رغبة فی جماعة المسلمین لم یرفع قدما و لم یضع اخری الا کتب له حسنة، و محت عنه سیئة و رفعت له درجة فاذا ما دخل المسجد الی ان قال - علیه‏السلام - ثم افتتح الصلوة مع الامام جماعة الا وجبت له من الله المغفرة و الجنة من قبل ان یسلم الامام ؛ ‏
امام موسی بن جعفر (ع) از پدر بزرگوارش نقل فرمود: کسی که در منزلش وضوی کامل بگیرد و مویش را شانه کند و خود را معطر نماید، سپس از خانه‏اش بدون عجله و با آرامش و وقار بیرون آید و به طرف محل نماز برود در حالی که میل به جماعت مسلمین دارد قدمی از زمین بر نمی‏دارد و نمی‏گذارد مگر این که یک‏حسنه برایش نوشته شود و یک گناه از او محو گردد و یک درجه به خدا نزدیک شود تا زمانی که داخل مسجد شود. تا اینکه فرمود: سپس نماز را با امام جماعت شروع کند از طرف خدا مغفره و بهشت بر او واجب می‏شود قبل از اینکه امام سلام نماز را بدهد.
(جامع احادیث الشیعه، ج 6، ص 387)