آداب حضور قلب‏

و عن فقه الرضا - علیه‏السلام -:
فاذا اردت ان تقوم الی الصلوة، فلا تقم الیها متکاسلا و لامتناعسا و لا مستعجلا و لامتلاهیا ؛ ولکن تاتیها علی السکون و الوقار و التودة و علیک بالخشوع و الخضوع متواضعا لله - عز و جل - متخاشعا؛ علیک الخشیة و سیماء الخوف راجیا خائفا بالطمانینة علی الوجل و الحذر؛ فقف بین یدیه کالعبد الابق المذنب بین یدی مولاه. فصف قدمیک، و انصب نفسک ؛ و لاتلتفت یمینا و شمالا ؛ و تحسب کانک تراه ؛ فان لم تکن تراه، فانه یراک...؛ ‏
چون خواستی به نماز بایستی با حال کسالت، خواب آلودگی، شتاب و لهو و بازی مایست ؛ بلکه با آرامش و وقار نماز را به جای آور. و بر تو باد که (در نماز) خاشع و خاضع باشی و برای خدا تواضع کنی و خشوع و خوف را بر خود هموار سازی در آن حال که بین بیم و امید ایستاده باشی و پیوسته نگران و محترز باشی.پس، بسان بنده‏ای گریخته و گنهکار که (بازگشته) در محضر مولایش ایستاده، در پیشگاه خدا بایست؛ پاهای خود را کنار هم نه و قامتت را راست نگهدار و به راست و چپ روی مگردان؛ و چنین بدان که گویی خدا را می‏بینی ؛ که اگر تو او را نمی‏بینی او تو را می‏بیند....
(مستدرک الوسائل، کتاب الصلوة، باب 1، حدیث 7)