نماز، بازدارنده از فحشاء و منکرات

‏

قال الصادق - علیه‏السلام -:
اعلم ان الصلاة حجزة الله فی الارض، فمن احب ان یعلم ما یدرک من نفع صلاته، فلینظر فان کانت صلاته حجزته عن الفواحش و المنکر فانما ادرک من نفعها بقدر ما احتجز، و من احب ان یعلم ما له عند الله فلیعلم ما لله عنده، و من خلا بعمل فلینظر فیه، فان کان حسنا جمیلا فلیمض علیه، و ان کان سیئا قبیحا فلیجتنبه ؛ فان الله - عز و جل - اولی بالوفاء و الزیادة.من عمل سیئة فی السر فلیعمل حسنة فی السر و من عمل سیئة فی العلانیة فلیعمل حسنة فی العلانیة ؛ ‏
آگاه باشید، همانا نماز حاجز و حائلی است از طرف خداوند در روی زمین، پس آن کسی که دوست دارد بداند که چه قدر از منافع نمازش را درک کرده، پس دقت کند و بنگرد که اگر نمازش حاجز و حائل بین او فواحش و منکرات است، پس از منافع نماز به قدری که از گناه و فواحش دوری کرده، درک نموده و بهره برده است.اگر کسی می‏خواهد بداند چه قدر مقام نزد خداوند دارد.نگاه کند ببیند خداوند متعال نزد او چه قدر مقام دارد؟ وکسی که عملی را انجام داده پس به دقت در عملش، بنگرد اگر آن عمل شایسته و نیکو و خالص بود، پس او را ادامه دهد واگر عمل بد و زشتی بود دیگر تکرار نکند و از آن رقم اعمال به شدت اجتناب کند، که اگر چنین کند به راستی که خداوند - عز و جل - به وفا و زیاد کردن روزیش و برآوردن حاجاتش سزاوارتر است.کسی که در خلوت مرتکب گناهی می‏شود، پس باید در خلوت، حسنه و کار شایسته‏ای نیز انجام دهد.و چنانچه کسی در جلوت و انظارمردم گناهی کرد، پس باید آشکارا کار نیکی را نیز انجام دهد.
(بحارالانوار، ج 78، ص 199)