اسرار سلام نماز

قال الصادق - علیه السلام -:
معنی السلام فی دبر کل صلوة الامان ای؛ من ادی امر الله و سنة نبیه - صلی الله علیه و آله - خاشعاً منه قلبه فله الامان من بلاء الدنیا و برائة من عذاب الاخرة و السلام اسم من السماء الله تعالی، اودعه خلقه لیستعملوا معناه فی المعاملات و الامانات و الاضافات، و تصدیق مصاحبتهم فیما بینهم و صحة معاشرتهم. و اذا اردت ان تضع السلام موضعه و تؤدی معناه فاتق الله ولیسلم منک دینک و قلبک و عقلک و لا تدنسها بظلمة المعاصی؛ ولتسلم حفظتک لا تبرمهم و لا تملهم و توحشهم منک بسوء معاملتک معهم، ثم صدیقک ثم عدوک. فان من لم یسلم منه من هو الاقرب الیه فالابعد اولی. و من لا یضع السلام مواضعه هذه فلا سلام و لا تسلیم (خ ل: سلم) و کان کاذباً فی سلامه و ان افشاه فی الخلق؛
معنای سلام در پایان هر نماز امان است؛ یعنی هر کس که امر خدا و سنت پیامبرش را با خشوع قلبی در مقابل خداوند به جای آورد، از بلای دنیا در امان و از عذاب آخرت بر کنار است. و سلام نامی از نامهای خداوند تبارک و تعالی است که میان خلق خود به ودیعت نهاده تا معنا و محتوای آن را در داد و ستدها، امانتداری‏ها و در روابط با هم، و برای تأیید و تصدیق همنشینان و صحت آمیزش و معاشرتشان به کار ببرند. چنانچه خواستی سلام را جای خود نهی و (حق) معنای آن را ادا کنی، باید از خدا پروا کنی و دین، دل و عقلت از (گزند و آسیب) خودت در سلامت باشد و آنها را به تیرگی گناهان نیالایی؛ و باید فرشتگان نگهبانت را سلامت بداری، آنها را نیازاری و ملولشان نسازی و با بد رفتاری با ایشان آنان را از خود نترسانی؛ آنگاه دوستت و سپس دشمنت (باید از جانب تو در سلامت باشند) که هر کس نزدیک‏ترین کس به او از دست او در سلامت نباشد، به طریق اولی دورترین کس از او در سلامت نخواهد بود. و هر کس که سلام را در جایگاههایش ننهد، (او را) نه سلامی است و نه تسلیمی. و در سلام گفتنش دروغگو است، هر چند که بلند و آشکار در میان مردم سلام بگوید.
(مصباح الشریعه، باب 18، بحارالانوار، ج 82، ص 307)