قال عن ابی الحسن الاول - علیه السلام -:
کان اذا استوی من الرکوع فی اخر رکعته من الوتر قال: اللهم انک قلت فی کتابک المنزل: کانوا قلیلا من اللیل ما یهجعون و بالاسحارهم یستغفرون. طال و الله هجوعی و قل قیامی و هذا السحر و انا استغفرک لذنوبی استغفار من لا یملک لنفسه ضراً و لا نفعاً و لا موتاً و لا حیوة و لا نشوراً ثم یخر ساجداً؛
امام کاظم (ع) وقتی سر از رکوع نماز وتر برداشته و می‏ایستاد، چنین می‏گفت: خدایا تو (در وصف متقین) فرموده‏ای: کمی از شب را می‏خوابیدند و در سحرها استغفار می‏نمودند به خدا سوگند خواب من طولانی و شب خیزی من اندک است حال این سحر است و من به استغفار از گناهانم برخاسته‏ام استغفار کسی که نه مالک سود و زیان خود می‏باشد و نه مرگ و حیات و نشورش را در اختیار خود دارد، سپس به سجده می‏افتاد.
(علل الشرایع، ج 2 ص 53)