آدم علیه السلام بوده است. از همان روزی که پروردگار، پیامبرانی را برای هدایت انسان و نجات او در دنیا و آخرت برانگیخت، به برپا داشتن نماز فرمان داد و آن را بهترین تکلیف برای بندگان برشمرد. از آیه های قرآنی و روایت ها چنین برمی آید که همه پیامبران، این عبادت بزرگ را به جای می آوردند و مردم را به آن سفارش می کردند، چنان که حضرت امام صادق علیه السلام دراین باره می فرماید: «اَحَبُّ الْاَعْمالَ الیّ الصلاه وَ هِیَ آخِرُ وَصایَا الْاَنْبِیاءِ؛ محبوب ترین کارها نزد خدا نماز است و نماز آخرین وصیت و سفارش پیامبران بوده است».(1)

سرخسی، در کتاب المبسوط خود می گوید:

شنیدم از استادم شمس الائمه الحلوانی که در تأویل قول خداوند «اقم الصلاه لذکری» (طه: 14) می گفت: «به خاطر اینکه من آن را در هر کتاب آسمانی منزل (فرو فرستاده شده) و بر هر پیامبر مرسل (فرستاده شده) یادآوری کردم».(2)

در صُحُف حضرت ادریس علیه السلام چنین آ مده که در نخستین روز اقامت حضرت آدم و حضرت حوا بر زمین، خداوند پنج رکعت نماز عصر، مغرب و عشا را بر حضرت آ دم واجب کرد.(3) هنگامی که حضرت آدم از دنیا رفت، حضرت شیث او را غسل داد و بر او نماز خواند.(4)

منبع : کتاب پرسمان نماز : پاسخ به پرسشهای نماز  پدیدآورنده : محسن محمدی