دعاكردن در آغاز نماز

40 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله ـ در دعايش هنگامى كه مى خواست پس از تكبير،نماز را آغاز كند ـ : پاكدلانه به كسى روى آوردم كه آسمانها و زمين را آفريده و من از مشركان نيستم. نماز و عبادتم، زندگى و مرگم، براى پروردگار بى همتاى جهانيان است و به اين فرمان يافته ام و به آن تسليم هستم. خدايا، تو پادشاهى و جز تو خدايى نيست. تو را تسبيح مى كنم. تو پروردگار من هستى و من بنده توام. به خود ستم كردم و به گناهم اعتراف دارم. پس گناهانم را بپوشان كه هيچكس جز تو، گناهان را نمى پوشاند. و به نيكوترين خويها، رهنمونم كن كه جز تو به آن ها ره ننمايد و خويهاى زشت را از من دور ساز كه جز تو دور نكند. آماده و حاضرم، من با تو و به سوى تو هستم و جز به سوى تو راه نجات و پناهى نيست. از تو آمرزش مى طلبم و به تو باز مى گردم.
41 ـ امام صادق عليه السّلام : اميرمؤمنان عليه السّلام به يارانش مى فرمود: هر كس كه نماز بر پا دارد و پيش از تكبيرة الاحرام بگويد: «اى نيكوكار، زشت كار نزد تو آمد و خود به نيكوكار فرمان داده اى كه از زشتكار بگذرد. تو نيكوكارى و من زشتكار، پس به حق محمّد و خاندانش بر محمّد و خاندانش درود فرست و از زشتيهايى كه از من مى دانى درگذر»، خدا مى فرمايد: فرشتگان من، گواه باشيد كه او را بخشيدم و طلبكاران او [ حقوق مالى و غير آن ] را راضى ساختم.
42 ـ امام باقر عليه السّلام : هنگام روكردن به سوى خداوند در نماز، كافى است كه بگويى: به كسى روى آوردم كه آسمانها و زمين را آفريده ،بر دين پاك ابراهيم هستم ،مسلمانم و از مشركان نيستم. همانا نماز و عبادتم و زندگى و مرگم براى پروردگار بى همتاى جهانيان است و به اين فرمان يافته ام و بدان تسليم هستم. ويك تكبير [براى آغاز نماز] كفايت مى كند.
43 ـ امام صادق عليه السّلام : هنگامى كه براى نماز برخاستى بگو: خدايا من محمّد صلّى الله عليه و آله را پيشاپيشِ نيازم، قرار مى دهم و با او به سوى تو روى مى آورم. پس مرا در دنيا و آخرت به او آبرومند و از نزديكان، قرار ده. نمازم را به او پذيرفته و گناهم را به او آمرزيده و دعايم را به او روا شده، قرار ده. تو و فقط تو آمرزشگر و مهربانى.
44 ـ هنگام آغاز نماز كف دستانت را بالا ببر و آن ها را كاملاً بگشاى. سه تكبير بگو و سپس بگو: «خدايا تو پادشاه حقيقى هستى ، جز تو خدايى نيست، تو را تسبيح مى كنم، بى گمان به خود ستم كردم، پس گناهم را بپوشان كه جز تو، كسى گناهان را نمى پوشاند». پس دو تكبير مى گويى و سپس بگو: «آماده و حاضرم، نيكى در دستان توست و بدى به تو راه ندارد. ره يافته آن است، كه تو برايش ره نمودى. پناهگاهى از تو جز به سوى تو نيست. منزه و بخشاينده اى ، مبارك و والايى، منزهى اى پروردگار خانه». پس دوتكبير مى گويى و پس از آن مى گويى : «پاكدلانه به كسى روى آوردم كه آسمانها و زمين را آفريده، دانا به آشكار و نهان است، مسلمانم و از مشركان نيستم. همانا نماز و عبادتم و زندگى و مرگم، براى پروردگار بى همتاى جهانيان است و به اين فرمان يافته ام و بدان تسليم هستم.» سپس از شيطان رانده شده به خداپناه ببر وپس از آن[سوره]حمدرا بخوان.
45 ـ امام مهدى عليه السّلام ـ به محمّدبن عبدالله حميرى كه از توجه براى نماز پرسيده بود ـ : هيچيك از «توجّه»ها واجب نيست. و سنّت مؤكّد در آن كه همچون اجماع و بدون اختلاف است ، اين است : «به كسى روى آوردم كه آسمانها و زمين را آفريده ،بر دين پاك ابراهيم هستم و مسلمانم ،بر دين محمّد و هدايت امير مؤمنانم و از مشركان نيستم. همانا نماز و عبادتم و زندگى و مرگم براى پروردگار بى همتاى جهانيان است و به اين فرمان يافته ام و بدان تسليم هستم. خدايا مرا از مسلمانان قرار ده،از شيطان رانده شده به خداوند شنوا و دانا پناه مى برم». سپس سوره حمد را مى خوانى.

سبطین