امام صادق علیه السلام ما را به دعای در سجده فرا می‌خواند و به یکی یاران خود می‌فرماید: «أَقْرَبُ مَا یَکُونُ الْعَبْدُ مِنْ رَبِّهِ إِذَا دَعَا رَبَّهُ وَ هُوَ سَاجِدٌ فَأَیَّ شَیْ‏ءٍ تَقُولُ إِذَا سَجَدْتَ قُلْتُ عَلِّمْنِی جُعِلْتُ فِدَاکَ مَا أَقُولُ قَالَ قُلْ یَا رَبَّ الْأَرْبَابِ وَ یَا مَلِکَ الْمُلُوکِ وَ یَا سَیِّدَ السَّادَاتِ وَ یَا جَبَّارَ الْجَبَابِرَةِ وَ یَا إِلَهَ الْآلِهَةِ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ افْعَلْ بِی کَذَا وَ کَذَا ثُمَّ قُلْ فَإِنِّی عَبْدُکَ نَاصِیَتِی فِی قَبْضَتِکَ ثُمَّ ادْعُ بِمَا شِئْتَ وَ اسْأَلْهُفَإِنَّهُ جَوَادٌ وَ لَا یَتَعَاظَمُهُ شَیْ‏ء [2] نزدیکترین لحظه تقرّب آن لحظه‏‌اى است که انسان در حال سجده باشد و خدا را بخواند. تو در سجده‏‌هایت چه مى‌‏گوئى؟ من گفتم: قربانت شوم. شما به من تعلیم دهید. امام علیه السلام فرمود: در حال سجده بگو: « یَا رَبَّ الْأَرْبَابِ وَ یَا مَلِکَ الْمُلُوکِ وَ یَا سَیِّدَ السَّادَاتِ وَ یَا جَبَّارَ الْجَبَابِرَةِ وَ یَا إِلَهَ الْآلِهَةِ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ افْعَلْ بِی...» سپس هر چه مى‌‏خواهى درخواست کن که خدا، جوادو بخشنده است و هیچ درخواستى در نظر او بزرگ نمى‏‌آید». [1]

پی نوشت:

 [1]. در مورد جواز فارسی یا عربی دعا در سجده باید به فتوای مرجع تقلید مراجعه کرد