اگر از رحمت الهی ناامیدی بخوان

ناامیدی از رحمت خدا از مهلکات عظیمه،بلکه گناهان کبیره است.

در قرآن نیز از آن نهی شده،آنجایی که می فرماید:

قل یا عبادی الذین اسرفوا علی انفسهم لا تنقطوا من رحمه الله

(ای بندگان من،که بر خود ستم روا داشته اید،از رحمت خدا ناامید نشوید.)

بلکه از بعضی از  آیات معلوم می شود که یاس از رحمت خدا موجب کفر است،چنانکه می فرماید:

انه لا ییئس من روح الله الا القوم الکافرین

مایوس نمی شود از رحمت خدا مگر کافران

و مروی است که مردی از بسیاری گناهان آنقدر خائف شده بود که از آمرزش خود ناامید بود،حضرت امیرمومنان علی(ع) به او فرمودند:

ای مرد،ناامیدی تو از رحمت خدا بدتر از گناهانی است که کرده ای!

روزی حضرت رسول (ص) فرمودند:

اگر بدانید آنچه را که من میدانم،کم خواهید خندید و بسیار خواهید گریست و به بیابان ها و صحراها بیرون خواهید رفت و بر سینه های خود خواهید زد و پناه بر پرودگار خود خواهید برد.

پس جبرییل نازل شد و گفت:

پرودگار می فرماید:بندگان مرا از من ناامید نکن

در روایت آمده است که اگر گناه جن و انس را هم داشتید،از رحمت خدا ناامید نشوید،و اگر عبادت جن و انس را هم داشتید،خیالتان آسوده نباشد و از خدا بترسید شاید عبادت شما مقبول نباشد.

به همین خاطر در حدیث آمده که خوف و رجا مثل دو کفه ترازو هستند که هیچ یک نباید از دیگری بیشتر باشد،بلکه باید به اندازه هم و مساوی باشند.

منبع:در محضر مجتهدی جلد اول صفحه 264 و 265

نویسنده:حضرت حجت الاسلام والمسلمین محمودی گلپایگانی