اگر در نماز كوتاهى كرده ، با اين سجده كامل می ‏شود

 عيون أخبار الرّضا عليه السلام عن الحسن بن علي بن فضّال عن الإمام الرضا عليه السلام: السَّجدَةُ بَعدَ الفَريضَةِ شُكراً للَّهِ- تَعالى‏ ذِكرُهُ- عَلى‏ ما وَفَّقَ لَهُ العَبدَ مِن أداءِ فَريضَتِهِ، وأدنى‏ ما يُجزي فيها مِنَ القَولِ أن يُقالَ: «شُكراً للَّهِ شُكراً للَّهِ» ثَلاثَ مَرّاتٍ.
قُلتُ: فَما مَعنى‏ قَولِهِ: «شُكراً للَّهِ»؟ قالَ: يَقولُ: هذِهِ السَّجدَةُ مِنّي شُكراً للَّهِ عز و جل عَلى‏ ما وَفَّقَني لَهُ مِن خِدمَتِهِ وأداءِ فَرائِضِهِ. وَالشُّكرُ موجِبٌ لِلزِّيادَةِ، فَإِن كانَ فِي الصَّلاةِ تَقصيرٌ لَم يَتِمَّ بِالنَّوافِلِ، تَمَّ بِهذِهِ السَّجدَةِ.

امام رضا عليه السلام فرمود: «سجده شكر گزاردن پس از نماز واجب در برابر توفيقى است كه خداوندِ والاياد به بنده داده تا واجبش را انجام دهد. كمترين چيزى از گفتار كه در آن كفايت می ‏كند، اين است كه سه مرتبه" شكراً للَّه" گفته شود».
گفتم: معناى: «شكراً للَّه» چيست؟
فرمود: «می ‏گويد: اين سجده من است براى سپاس‏گزارى از خدايى كه مرا توفيق خدمت و اداى واجبش را داد و شُكر، سبب فزونى است. پس اگر در نماز كوتاهى كرده و با نماز نافله كامل نشده است، با اين سجده كامل می ‏شود».

 آیت الله ری شهری؛ شناخت نامه نماز؛ جلد دوم؛ حدیث ۷۷۸

 مرکز تخصصی