آسماني شدن نمازگزار
آسماني شدن نمازگزار
اگر عمل بالا رفت، عامل نيز بالا مي‌رود، چون عمل از عامل جدا نيست كه عمل را در نامه‌اي بنويسند و تنها همان نامه بالا رود، ممكن نيست جان عمل كه نيت است از خود انسان جدا باشد زيرا عمل مانند بخار و دود نيست كه از انسان متصاعد شود و خود او باقي باشد بلكه واقعيتي است وابسته به جان آدمي، حقيقتي كه منشأ عمل است همواره با صاحب عمل خواهد بود(جوادي آملي، 1380: 120) همواره اثر از مؤثر ضعيف‌تر مي‌باشد بنابراين بهتر از هر عمل خيري، انساني است كه آن عمل پسنديده را انجام مي‌دهد حال چگونه ممكن است نماز بالا رود و نمازگزار بالا نرود؟چون نماز - آن هنگام كه با حضور قلب انجام مي‌شود – به آسمان ها راه مي‌يابد و صعود مي‌كند و نمازگزار را نيز آسماني كرده و او را داراي صفات آسماني‌ها مي‌نمايد.از پيامبر اكرم – صلي الله عليه و‌آله – در مورد بالا رفتن نماز روايت شده است كه:«هنگامي كه نمازگزار نماز را در وقت خودش به جا مي‌آورد نماز بالا مي‌رود، در حالي كه نور درخشاني با او همراه است كه درهاي آسمان را مي‌گشايد تا به عرش مي‌رسد پس براي صاحب خود شفاعت كرده و دعا مي‌كند كه خدا تو را حفظ كند همانطور كه مرا حفظ كردي و وقتي نماز در غير وقتش به جا آورده مي‌شود چون تاريك است درهاي آسمان بسته مي‌ماند تا اينكه نماز تباه مي‌گردد. آنگاه زده مي‌شود به صورت صاحبش و مي‌گويد خدا تو را ضايع كند كه مرا ضايع و تباه ساختي.(ديلمي، 1398ه.ق، ج 1 و 2: 190) »لذا به جا آوردن شرايط و آداب نماز به نحو شايسته در كيفيت صعود، نتيجه و اثرش نقش به سزايي دارد.
منبع: راسخون
ادامه مطلب
استجابت دعا
استجابت دعا
انساني كه در موقع نماز، دل از همه بريده و روي به درگاه بي نياز خالق مي‌آورد در نظر خداوند از ارزش خاصي برخوردار است، اگرچه آن شخص معصيت كار بوده و آنچه را مبغوض در نظر كردگار باشد به جاي آورد ولي چون نماز، واسطه‌اي است مُقرِّب و مقبول حضرتش، به تبع نماز در منظر كردگار پسنديده آيد و در اين صورت دعا او به هدف اجابت رسيده و بر اثر مستجاب شدن دعايش در دنيا و عقبي سعادتمند و كامران خواهد بود(نهاوندي، 1331: 56). و اين اثر معنوي كه بعد از نماز براي او به جا مي‌ماند او را به اين نكته هدايت مي‌كند كه بعد از فارغ شدن از هر نماز براي خود و ديگران دعا كند و آخرت خويش را از خدا طلب كند و هشدار براي تاركان نماز است كه خود را از خير دنيا و آخرت و اصلاح امور شخصي و اجتماعي محروم نموده‌اند(وحيدي، 1384: 232).
منبع: راسخون
ادامه مطلب
خدايي شدن و تسليم محض او بودن
خدايي شدن و تسليم محض او بودن
نمازگزاري كه شبانه روز لااقل پنج بار در برابر ذات مقدس حضرت حق، قرار مي‌گيرد و ارزش سخن گفتن با او را پيدا مي‌كند، تصورات، افكار، كردار و رفتار او، همه خدايي مي‌شود و چيزي برخلاف خواست خدا انجام نمي‌دهد، مشروط بر اينكه راز و نياز و نماز او به درگاه پروردگار از جان و دل او سرچشمه بگيرد و با تمام قلب رو به درگاه پاك او آورد در واقع «يعني خداوند در درون يك نفر دو قلب قرار نداده(سوره احزاب (33)، آيه 4.)» كه آن هم جايگاه خداست.اين شخص با اقامه نماز به جهان ماوراء طبيعت راه يافته و خود را در محضر خدا مي‌يابد پس ديگر نمي‌بايست در برابر بت ها و در برابر انسان هايي همانند خويش و جباران و ستمگران، سر خضوع و تعظيم فرود آورد.او تنها در برابر ذات اقدس خداوند سر تعظيم خم كرده و تسليم آفريننده جهان است زيرا كه از مرتبه مخلوقات ديگر، گذشته و ارزش اين معنا را پيدا كرده كه با آفريننده بزرگ جهان، خداوند ازلي و ابدي، ارتباط گيرد و با او سخن بگويد و در اين حال مي‌يابد كه زندگي هدفي بالاتر از خوردن و خوابيدن و لذات اين جهان دارد(جمعي از نويسندگان، 1353، ج 1: 43) لذا در همه حال تسليم محض اوست و خود را در محضر او مي‌يابد.
منبع: راسخون
ادامه مطلب
نماز موجب رويكرد ايزد منان به بنده
نماز موجب رويكرد ايزد منان به بنده
خداي متعال، لطف ويژه و اقبال خاصي به نمازگزاران دارد و روي آوردن پروردگار و توجه او به بنده، سبب كمال و سعادت و رستگاري اوست زيرا اين به معني آمرزش گناهان، برآوردن حاجات، آباد كردن دنيا و آخرت از يك سو و نزديكي و تقرب به بارگاه قدس كردگار و محشور شدن با انبياء و امامان (ع) و برخورداري از لطف و رحمت يزدان و سعادت جاويدان و ابدي و كامروا شدن در دو دنيا از سوي ديگر است(نهاوندي، 1331: 65). با نگاهي دقيق‌تر درمي‌يابيم كه نماز يگانه عملي است كه در نخستين پايه، باعث روي آوردن بنده به سوي كردگار و در مرحله ديگر موجب اقبال ايزد منان به بنده است(حسن راشدي، 1384، ج 2: 201.)كه اين امر خود باعث باز شدن درهاي رحمت و لطف ايزدي و سرازير شدن رحمت و جلالت او بر بنده مي‌باشد و براي همين اثر معنوي است كه اگر انسان به چشم تأمل بنگرد، اشخاصي كه با روح و باطن نماز وابستگي پيدا كرده و با آن حقيقت آشنا شده‌اند موقعي كه از نماز فارغ مي‌شوند گويا عرش رحماني و خصوصيات عالم قدس و ملكوت را سير كرده و با خاطري مصفا و قلبي پر نور و اندامي با عظمت و جسمي پر از هيبت در نظر جلوه‌گر مي‌آيند مانند آنكه با جسم و روحي كثيف و آلوده به دنيا مشغول نماز گشته و با اندامي منور و قلبي پاك از نماز فارغ مي‌شود و اين نيست مگر براي مشمول شدن آنها عظمت و جلالت حضرت كردگار– جل جلاله(نهاوندي، 1331: 55 ).
منبع : راسخون
ادامه مطلب
درباره وبلاگ
آرشیو ماهانه
آرشیو موضوعی
آمار وبلاگ
دیگر امکانات
دستور آسان نماز شب از زبان حجت الاسلام عالی وصیت شهدا