یکی از دوستان می گفت: در موقع ورود مرحوم آقا شیخ علی مقدس (ره) به شهر تهران، من در تهران بودم. وی راهی خراسان بود ولی از او خواستند در تهران اقامه جماعت کند وی دعوت آنها را پذیرفت و نماز جماعت بر پا شد. مردم زیادی در جماعتش حاضر می شدند. این امر باعث شد تا بعضی از ائمه جماعت از آن مرحوم رشک برند. در یکی از روزها که مرحوم شیخ سوار مرکب خود به قصد زیارت شاه عبد العظیم در حرکت بود با سر به زمین افتاد و از هوش رفت او را به بیمارستان منتقل نموده و تحت معالجه قرارش دادند. وی چند هفته ای را در آن جا ماند تا حالش بهتر شود. در این مدت آن افراد از این فرصت استفاده نموده شایعه انداختند که شیخ در اثر ضربه مغزی دچار دیوانگی و جنون گشته. شیخ وقتی بهبودی یافت دوباره جهت اقامه جماعت روانه مسجد شد.
مسجد را دوباره پر از نمازگزاران یافت. شخصی شیخ را همراهی می کرد می گوید: در اثنای راه زمزمه ای از شیخ شنیدم که می گفت: کجایند افرادی که نسبت جنون به تو داده اند تا تو را از چشم مردم ساقط کنند، بیایند و مشاهده کنند که مسجد پر از نماز گزاران است.
ولی ناگهان دیدم که شیخ برگشت بدون آنکه وارد مسجد شود و نماز جماعت بخواند، من علت بازگشت را پرسیدم؟ فرمود: چون شک دارم که این نماز جماعت برای خدا باشد. وقتی نماز گزاران از جریان اطلاع یافتند به سراغ شیخ آمدند و هر چه اصرار کردند که او را به جماعت ببرند قبول نکرد و تا وقتی که در تهران بود اقامه جماعت نکرد و سپس روانه مشهد مقدس شد.(1)

1) یک صد داستان خواندنی، صفحه 50.

داستانها و حکایتهای نماز (1)

نویسنده : رحیم کارگر محمدیاری