مرحوم آيت الله العظمى اراكى (ره ) تقيد خاصى به اقامه نماز جماعت داشت و باآنكه سن زيادى داشت (در مدرسه فيضيه قم ) نماز جماعت را برگزار مى كرد، نماز ايشان به قدرى طول مى كشيد كه حتى طلاب جوان طاقت نمى آوردند وقتى از حضرتش خواسته شد براى رعايت حال ماءمومين نمازش را مختصر و در حدى كه ضعيف ترين ماءمومين بر آن طاقت آوردند، اقامه كند، با تواضع خاصى مى فرمودند: من در بين اين مردم از خودم ضعيف تر سراغ ندارم كه نماز را در حد مختصر كنم . ⁽¹⁾
باز در احوالات آن بزرگوار آمده است حضرت آيت الله العظمى اراكى (ره ) در خطبه هاى نماز جمعه خود با سوز و گداز خاصى به مردم مى گفت ، اى مردم ،! گناه نكنيد، معصت خدا نكنيد و در هنگام اداى اين كلمات بود كه سيل اشك از چشمان پاكش سرازير مى شد و در همه دلها توفانى ايجاد مى كرد. ⁽²⁾
نماز مرحوم حاج شيخ عباس قمى (ره )
حجت الاسلام على محدث زاده درباره پدرش حاج شيخ عباس قمى (ره ) مى گويد: يك روز صبح پدرم برخاست و شروع كرد به گريه كردن نمود از او پرسيدم : چرا اشك مى ريزيد؟ فرمود: براى اينكه ديشب نماز شب را نخواندم ! گفتم : پدر جان نماز شب كه مستحب است و واجب نيست ، شما كه ترك نماز واجب نكرده ايد و حرامى بجا نياورده ايد چرا اين طور توفيق نماز شب خواندن از من سلب شود.
باز حجت الاسلام محدث زاده - فرزند مرحوم حاج شيخ عباس قمى (ره ) - مى گويد: پدرم شب جمعه اى پس از نماز شب مشغول خواندن سوره يعنى همان دوزخى است كه به شما وعده داده مى شد))، چند بار تكرار كرده ، مكرر مى گويد: (( اعوذبالله من النار)) ، پناه مى برم به خدا از آتش دوزخ و چنان منقلب مى شود كه نمى تواند بقيه سوره را بخواند و به همان حال باقى مى ماند تا اذان صبح ، كه مشغول نماز صبح مى شود .

1-  روزنامه كيهان ، 17/9/73
2-  روزنامه كيهان 17/9/73

منبع : کتاب نماز را ز دوست