خواب هدیه خداوند رئوف به چشمان نمازگزار

خواب هدیه خداوند رئوف به چشمان نمازگزار

17655547680600631919.jpg

یکی از صفات خداوند رحیم و رحمان است. خداوند مهربان از خود فرد آگاهتر به شب زنده داری های او و مشقّتی است که در این راه تحمّل می کند ، بنابراین گاهی بر فرد نمازگذار کسالت و خواب را یک شب و یا دو شب مسلط میکند و این امر از جهت نظر کردن خدا به او و ترحّم و مهربانی خداوند است به او . و هر آینه اگر نمازگذار از این امر آگاه شود امکان دارد او را عُجب فرا بگیرد و خود را دیگر مقصر ندانسته و خود را فوق همه عابدان پندارد و در این حال عُجب است که از خداوند دور گشته و فکر می کند که به خدا نزدیک است .

بنابراین هر خوابی دلیل بر محرومیت  و اثر گناه و اعمال انسان نیست . گاهی این خواب هدیه خداوند به چشمان نماز گذار است تا خستگی و ضعف را از او دور سازد، اما در عین حال باید مراقب بود تا دچار عُجب نگشت.

منبع :نهج البلاغه


ادامه مطلب


[ یک شنبه 20 دی 1394  ] [ 8:10 PM ] [ فروزان ]
[ نظرات(0) ]

وصیّت تکان دهنده و عشق به نماز

وصیّت تکان دهنده و عشق به نماز

38123028534190093890.jpg

سید مرتضى در وصیت خود چنین آورده است : «تمام نمازهاى واجب مرا که در طول عمرم خوانده ام به نیابت از من دوباره بخوانید.»

وقتى این سخنان از ایشان نقل شد نزدیکان و اطرافیان شگفت زده شدند و پرسیدند چرا؟! شما که فردى وارسته بودید و اهمیت فوق العاده اى به نماز مى دادید، علاقه مند و عاشق نماز بودید و همیشه قبل از فرارسیدن وقت نماز وضو گرفته، آماده مى شدید تا وقت نماز فرا رسد، حال چه شد که این گونه وصیت مى کنید؟!

سید در پاسخ فرمود : آرى من علاقه مند به نماز بلکه عاشق نمازو راز و نیاز با خالق خود بودم و از این راز و نیاز هم لذّت فراوان مى بردم، از این رو همیشه قبل از فرا رسیدن وقت نماز لحظه شمارى مى کردم تا وقت نماز برسد و این تکلیف الهى را انجام دهم و به دلیل همین علاقه شدید و لذّت ازنماز، وصیت مى کنم که تمام نمازهاى مرا دوباره بخوانید زیرا تصوّر من این است که شاید نمازهاى من صد در صد خالص براى خدا انجام نگرفته باشد بلکه درصدى از آنها به خاطر لذت روحى و معنوى خودم به انجام رسیده باشد! پس همه را قضا کنید چون اگر یک درصد از نماز هم براى غیر خدا انجام گرفته باشد شایسته درگاه الهى نیست و مى ترسم به همین سبب اعمال و راز و نیازهاى من مورد پذیرش خداى منّان قرار نگیرد!

به دلیل همین علاقه شدید و لذّت از نماز، وصیت مى کنم که تمام نمازهاى مرا دوباره بخوانید زیرا تصوّر من این است که شاید نمازهاى من صد در صد خالص براى خدا انجام نگرفته باشد بلکه درصدى از آنها به خاطر لذت روحى و معنوى خودم به انجام رسیده باشد! پس همه را قضا کنید چون اگر یک درصد از نماز هم براى غیر خدا انجام گرفته باشد شایسته درگاه الهى نیست و مى ترسم به همین سبب اعمال و راز و نیازهاى من مورد پذیرش خداى منّان قرار نگیرد!

آرى! اشتغالات علمى و اجتماعى و سیاسى او نه تنها جلوِ جلوه هاى عبادى و معنوى او را نتوانست بگیرد، بلکه او در این میدان هم گوى سبقت را از دیگران ربود و الگو قرار گرفت.

اینجاست که باید گفت : او به راستى «مرتضى» و بحقّ «شریف» بود که با گذشت زمان و ارائه کوشش هاى افزون و حوادثى که در زندگى او پیش آمد و سبب شد که به نامها والقابى همانند : شریف مرتضى، علم الهدى، ذوالمجدین و ابوالثمانین[1] مشهور گردد. [1] 

پی نوشت:

 [2] - ر.ک: سید مرتضى (پرچمدار علم و سیاست)، محمود شریفى، ص46 و 47. 


ادامه مطلب


[ یک شنبه 20 دی 1394  ] [ 6:16 PM ] [ فروزان ]
[ نظرات(0) ]

آیت اللّه حائری و نماز جماعت

آیت اللّه حائری و نماز جماعت
 
40590431374853877806.jpg;

آیت اللّه العظمی اراکی قدس سره فرمودند:
در زمان کشف حجاب که به دستور رضا خان صادر شده بود، بنا بود که هر روز یکی از رؤسای شهر قم با زنش به صورت بی حجاب در خیابان راه بروند تا مردم از آنها یاد بگیرند. و علاوه بر این، در اطراف حرم، نزدیکی های غروب زنان بی حجاب را جمع می کردند و تظاهرات راه می انداختند که حضرت آیت اللّه حائری جهت اقامه نماز جماعت به حرم مطهر نرود. اتفاقاً ایشان یک روز می بیند وضع اطراف حرم بر اثر تجمع زنان بی حجاب خیلی وخیم است، تصمیم می گیردکه برای اقامه جماعت به حرم نرود و به خانه می رود نمازش را می خواند.
شب که می خوابد در عالم خواب سیّدی می آید به او می فرماید، که حائری نمازجماعت حرم را ترک مکن و لذا آیت اللّه حائری با اراده کامل و قوی نماز جماعت حرم مطهّر را ادامه داد.1


1 ـ مردان علم در میدان عمل، ج 1، ص 354 / نماز، پرواز به سوى بى نیاز، ص 37.

 


ادامه مطلب


[ یک شنبه 20 دی 1394  ] [ 4:33 PM ] [ فروزان ]
[ نظرات(0) ]

هنگام نماز است

هنگام نماز است
 
14770084854440267390.jpg;
 
در مجلس مناظره ای که مأمون مهیا کرده بود، امام با یکی از دانشمندان درباره خداوند بحث می کرد. هر سؤالی که مرد دانشمند مطرح می کرد، امام پاسخمی داد. مناظره به اوج خود رسیده بود که صدای مؤذن در تالار قصر پیچید. امام بی درنگ برخاست و گفت: وقت نماز فرا رسیده.
مرد دانشمند گفت: آقای من، بحث را ادامه، و به پرسش من پاسخ بدهید. پس از بحث هم می توانید نماز بخوانید. امام رضا(ع) با قاطعیت گفت: نماز را که بخوانم، باز می گردم.
امام با همراهان از تالار قصر بیرون رفت و پس از خواندن نماز بازگشت و بحث را ادامه داد.

 
عیون اخبار الرضا، ج 1، ص 172

 


ادامه مطلب


[ یک شنبه 20 دی 1394  ] [ 4:31 PM ] [ فروزان ]
[ نظرات(0) ]