نماز مسافر
نماز مسافر
کسی که مسافر است با شش شرط باید نمازهای چهار رکعتی را دو رکعت بخواند:
1- سفر او کم تر از هشت فرسخ نباشد یا بخواهد چهار فرسخ برود و چهار فرسخ برگردد.
2- از اول مسافرت، قصد هشت فرسخ را داشته باشد.
3- در بین راه از قصد خود برنگردد.
4- سفرش سفر معصیت نباشد.
5- شغل او مسافرت نباشد، پس کسی که شغل او مسافرت است (مانند راننده)، باید نمازش را تمام بخواند، مگر آن که ده روز در منزل خود بماند که در این صورت، تا سه مرتبه که مسافرت کند باید نمازش را شکسته بخواند.
6- به حدترخص برسد، یعنی از وطنش یا جایی که قصد کرده ده روز در آن جا بماند، به قدری دور شود که دیوار شهر را نبیند و صدای اذان آن جا را نشنود.
منـابـع
علامه طباطبایی- اصول عقاید و دستورات دینی 4-1 صفحه 76-74
ادامه مطلب
کثیر السفر
کثیر السفر
مسافرباید نماز ظهر، عصر و عشا را با هشت شرط، شکسته بجا آورد یعنی دو رکعت بخواند، یکی از شرایط این هست که شغل او مسافرت و یا کثیر السفر نباشد؛ بنابراین کسی که شغل او مسافرت و یا کثیر السفر هست باید نمازش را کامل بخواند. اما کثیر السفر به چه کسی اطلاق می شود؟
آیت الله سیستانی: عنوان «کثیر السفر» بر کسى صدق مىکند که حداقل ده بار در ماه، و در ده روزآن سفر برود، یا ده روز در حال سفر باشد هر چند در ضمن دو یا سه سفر، با این شرط که تصمیم بر ادامه داشته باشد به مدت شش ماه در یک سال، و یا سه ماه در چند سال را داشته باشد، و در این صورت نماز او در همه مسافرتها هر چند غیر سفرهاى متکرر او باشد تمام است.[1]
آیت الله خامنه ای: اگر سفر، شغل یا مقدمه شغل نباشد ـ هرچند کثرت هم داشته باشد ـ موجب شکسته شدننماز نمىشود. و بهطور کلّى عنوان کثیرالسفر حکمى ندارد و موضوع حکم شرعىنیست،بلکه تمام خواندن نماز و صحت روزه براى کسى است که یا خود سفر شغل او است (مثل راننده و خلبان و مانند آن) و یا براى انجام شغل مسافرت مىکند(مثل کارمند و کارگرى که به اندازه مسافت شرعى براى کارش مسافرت مىکند)، که این افراد در مبدأ و مقصد و بین راه نمازشان تمام و روزهشان صحیح است.[2]
آیة الله تبریزی : شخصى که مدتى از سال را و لو دو ماه حد اقل هر هفته یک بار براى شغلش سفر کند نماز او تمام و روزهاش صحیح مىباشد.[3]
آیة الله بهجت:کثیرالسّفر کسى است که غالباً در کمتر از ده روز به حدّ مسافت شرعى رفت و آمد کند. به حدّى که عرفاً مصداق کثیر السّفر شود.[4]
پی نوشت ها:
1- سایت دفتر آیت الله سیستانی
2- سایت دفتر آیت الله خامنه ای، شرایط تحقق سفر شرعی
3-استفتاءات جدید آیت الله تبریزی ج2 ص 81
4- استفتاءات آیت الله بهجت ج2 ص 425س 3075
ادامه مطلب
دستور وضوی ترتیبی در وضوی ترتیبی چهار چیز واجب است
دستور وضوی ترتیبی در وضوی ترتیبی چهار چیز واجب است
واجباول شستن صورت از رستنگاه مو، یعنی از جایی که موی سر بیرون میآید تا آخرچانه از طرف طول و عرض آن به مقداری که بین انگشت وسط وشست قرار میگیرد که اگر مختصری از این مقدار را نشوید، وضو باطل است و برای آنکه یقین کند این مقدار کاملا شسته شده، باید کمی اطراف آن را هم بشوید و البته باید توجه داشت که این مقدار بایستی از بالا به پایین شسته شود.
واجب دوم شستن دست راست و بعد از آن دست چپ، از آرنج تا سرانگشتها، و برای آنکه یقینکند آرنج را کاملا شسته، باید کمی بالاتر ازآرنج را هم بشوید؛ البته باید توجه داشت که این قسمت را هم بایستی از بالا به پایین بشوید.
واجب سوم مسح کردن یک قسمت از چهار قسمتسر -که همان مقابل پیشانی استبا دست راست وهر جای این قسمت را به هر اندازه مسح کند کافی است؛ حضرت امام(ره) میفرمایند: بنابر احتیاط واجب جای مسح شده از عرض یک انگشت کمتر نباشد؛ اگر چه احتیاط مستحب آن است که از درازا به اندازه درازی یک انگشت و از پهنا به اندازه پهنای سه انگشتبسته مسح نماید. البته بایدتوجه داشت که مسحسر لازم نیستبر پوست آن باشد، بلکه بر موی جلو سر هم صحیح است و اما کسانی که موی سرشان به حدی بلند است که اگر شانه کنند از حد مسح خارج میشود باید بیخ موها یا پوستسر را مسح نمایند.
واجب چهارم مسح کردن روی پاها،اول پای راستبا دست راست و بعد پای چپ با دست چپ، از سر یکی از انگشتها تا مفصل،ولی حضرت امام(ره) تا برآمدگی پاها را هم اجازه میدهند، این از نظر طول و اما از جهت عرض به هر اندازه باشد، کفایت میکند،اگر چه بهاندازه عرض انگشت کوچک باشد؛ ولی بهتر استبه اندازه سه انگشتبسته و بهتر از آن مسح تمام روی پاست.
عروة الوثقی، فی افعال الوضوء، مساله49؛ تحریرالوسیله ج1، ص23؛ توضیح المسائل، مساله723. 324. 524. 624. 249 تا 253
ادامه مطلب
بعضی از مکروهات وضو
1- کمک گرفتن در وضو، البته در غیر شستن و مسح کردن ها و غیر حال ضرورت،مثل آب ریختن دیگری در کف دست وضو گیرنده؛
2- وضو گرفتن در مکان استنجا؛
3- وضو گرفتن با آبی که به وسیله گرمای خورشید گرم شده باشد؛
و اما خشک کردن آب وضو را هم عده ای مکروه میدانند، ولی حضرت امام مکروه نمیداند.
عروةالوثقی، مکروهات وضو.
ادامه مطلب