آداب نماز شب و شب زنده داران

قال على (علیه السلام ):
اما اللیل فصافون اقدامهم ، تالین لاجزاء القران یرتلونها ترتیلا یحزنون به انفسهم و یستثیرون به دواء دائهم . فاذا مراوا بایة فیها تشویق رکنوالیها طمعا و تطلعت نفوسهم الیهم شوقا و ظنوا آنهانصب اعینهم . و اذا مروا یایة فیها تخویف ، اصغوا الیها مسامع قلوبهم و اظنوا انهم زفیر جهنم و شهیقها فى اصول اذانهم ، فهم حانون على اوساطهم ، مفترشون اجباهم و اکفهم و رکبهم و اطراف اقدمهم یطلبون الى الله فى فکاک رقابهم . و اما النهار فحلماء علماء ابرار اتقیا.
(نهج البلاغه خطبه 193)
(پرهیز کاران ) به هنگام شب به پا مى خیزند و آیات قرآن را با دقت و تاءمیل مى خوانند و با خواندن و اندیشیدن در آن ، خود را محزون مى سازند و مى کوشند که با آن ، درد خود را درمان کنند.
هر گاه به آیه اى برسند که شوق انگیزو امید آفرین باشد، به آن طمع ورزنده و مشتاقانه به آن نگرند. گویى پاداشى که آن آیه بازگو مى کند در برابر دیدگان آنهاست . و چون به آیه اى برسند که در آن ترس و بیم است ، گوش دل خویش را مى گشایند که گویى فریاد و فغان در کنار گوش آنهاست .
قامت خود را در مقابل حق خم مى کنند و پیشانى و کف دستان و زانوان سرانگشتان را بر زمین مى نهند و از خداوند بزرگ آزادى خویش را (از آتش دوزخ درخواست مى کنند و به هنگام روز، شکیبا و دانا و نیکوکار و پرهیز کار مى باشند.