«عَنْ عَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدٍ النَّوْفَلِیِّ قَالَ سَمِعْتُهُ یَقُولُ إِنَّ الْعَبْدَ لَیَقُومُ فِی اللَّیْلِ فَیَمِیلُ بِهِ النُّعَاسُ یَمِیناً وَ شِمَالًا وَ قَدْ وَقَعَ ذَقَنُهُ عَلَى صَدْرِهِ فَیَأْمُرُ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى أَبْوَابَ السَّمَاءِ فَتُفَتَّحُ ثُمَّ یَقُولُ لِلْمَلَائِكَةِ انْظُرُوا إِلَى عَبْدِی مَا یُصِیبُهُ فِی التَّقَرُّبِ إِلَیَّ بِمَا لَمْ أَفْتَرِضْ عَلَیْهِ رَاجِیاً مِنِّی لِثَلَاثِ خِصَالٍ ذَنْباً أَغْفِرُهُ لَهُ أَوْ تَوْبَةً أُجَدِّدُهَا لَهُ أَوْ رِزْقاً أَزِیدُهُ فِیهِ فَأُشْهِدُكُمْ مَلَائِكَتِی أَنِّی قَدْ جَمَعْتُهُنَّ لَه؛(1) علىّ بن محمد نوفلى روایت كرده است: از او شنیدم كه گاه مى شود كه بنده اى براى نماز شب برخیزد و خواب بر او غلبه مى كند و به سمت راست و چپ مى غلطد (و از خستگى و شدّت خواب) چانه او به روى سینه اش مى چسبد، در این حال خداوند متعال فرمان مى دهد كه درهاى آسمانها را بگشائید، و به فرشتگان فرماید كه به این بنده من نظر كنید كه براى نزدیك شدن به من، چه سختى هایى را بر خود روا مى دارد در حالى كه من این عمل را بر او واجب نكرده ام، و او از من سه چیز مى طلبد: اول آنكه گناهانش را بیامرزم، دوم آنكه توفیق توبه را به او ارزانى دارم، سوم آنكه روزى او را فراوان كنم؛ و من اى فرشتگان! شما را گواه مى گیرم كه هر خواسته او را برآورده كردم.»

1) ثواب الأعمال و عقاب الأعمال : 43.